• (1680? - 1775?)
    âmâ, yani kör kemanî corci. corciliği, evet, georgeluğa, yani rumluğuna; kemanîliği ise sînekeman icrâcısı/virtiözü olmasına delalet. her ne kadar sarayda çalmasa da, 1. mahmud döneminde bu toprakları bu çalgıyla tanıştıran kemanzen corci, kemanı dizüstünden alıp (evet kemân o dönemlerde laptopvariydi. (bkz: ravanastron) ) göğüse dayayarak çaldığından kemancılardaki boyun morluğunun müsebbibidir. nitekim şair sümbülzâde vehbi kendisine şöyle bir dize yakmıştır:
    "tatlı tatlı öttürür keman,
    lâkin nedir o boynundaki morluk aman aman."

    elbette böyle dememiş şair vehbi. şöyle demiş:
    perdesizliktir aman etme güman
    yakışır sîne-i corciye keman

    kemanzen âmâ corcinin hûzî peşrev'iyle kapatalım efendim .
hesabın var mı? giriş yap