• açıkçası iyi bir final bekliyordum ama böylesini değil. yönetmenin (ya da roman yazarının) final düşüncesi son derece vurucu ve realist. süre gelen çatışmaları bitirmenin imkansızlığını düşüne durdum hep izlerken. hatta ülkemizdeki kürt sorunu, kan davaları geldi aklıma. "nasıl çözülebilir ki?" sorusunu yine cevaplayamamıştım ki final geldi. `çözümsüzlüğün bir öncesi de bir sonrası da çözümsüzlüktür.`gibi bir önermesi olan bir film.

    bu arada bakmayın finali övmeme. o finale gelene kadar filmin sıkıcılığına nasıl katlandım bilmiyorum. ödüllü olduğunu bilmesem çıkmıştı dvd den. sıkıcılığının en önemli nedeni ışık. film gece de gündüz de karanlık çekilmiş ve sadece insan yüzüne kontrast yapılmış ya da ters ışıkla silüetler oynatılmış. yani filme hava vermede ucuza kaçılmış.

    filmi izlerken italyanları kürtlere çok benzettim. sadece erkeklere hizmet eden ve ikinci planda olan kadınlar, erkekleri ölen yaşlı büyük kadınların liderliği, eğitimli olanların bile istenmeyen aile sürecine hemen katılmaları...

    izlemenizi hiç olmazsa anlatmaya değer bir final için öneririm.
  • 2014 yapımı bir italyan filmi. sinemadaki italyan mafyasının iyi örneklerinden.üç kardeşin hikayesini anlatıyor. en büyük kardeş bu işlere bulaşmayı reddetmiş, kırsalda keçileriyle ilgileniyor. ortanca kardeş aileyi yönetiyor. milano'da iş adamı gibi yaşıyor ve godfather'daki michael corleone gibi ne olup bittiğinden bi haber bir karısı var. küçük kardeş ise ailenin "hitman"i.. ha bir de büyük kardeşin başına buyruk ergen oğlu var.

    gomorra'dan daha iyi film. istanbul film festivalinde gösterilmişti.
  • 2015'in david di donatello 'en iyi film ödülü'nü kazanmış yapıttır.

    yönetmeni francesco munzi.
  • finaliyle ters köşe eden filmler listemin içerisindedir. ne olursa olsun, böyle bir sürpriz sonu beklemiyordum. içim burkuldu yeminle. çok acımasızca. bunlar içine girilince çıkması zor pis işler, alengirli.

    italyan mafya filmi arayışı içerisinde olanlara önerebileceğim bir film. oyunculuklar gayet iyi.

    farklı mecralarda black souls olarak da isimlendiriliyor.
  • festival kapsamında kadıköy - rexx’te izlediğim gerçekçi, mütevazi bir karanlık film. hatun gelememişti ben de tek gitmiştim. nedense tek gittiğim filmler şansıma hep iyi çıkmıştır. filmin sonlarına doğru iyice dokunmaya başladı film bünyeme. artık ağladım ağlayacağım. sağ ve sol yanımda benim gibi tek gelen iki adam var. artık tutamadım bir kaç damla yaş gözümden süzüldü. çaktırmadan geriye çektim kendimi sağa sola baktım rezil oluyor muyuz adamlara diye. onların da ağladığını gördüm. üç tane birbirini tanımayan adamı yanyana ağlatabilen bir filmdir kendileri.
hesabın var mı? giriş yap