• beni çok üzen insandır. ne vardı ki? bir gün de benim düşüncelerim değerli görülseydi...
  • büyük ihtimal bu insan ya babadir ya da kocadir. toplum asigidir. allah islah etsindir.
  • babam olur kendisi.
    aramız bu zamana kadar hiç iyi olamamıştır.
    allah yokluğunu göstermesin.
    atamız baştadımızdır.
  • (bkz: el iyisi)
  • kaynimdir.

    esimin babalar ayri abisi olur kendisi. hayati boyunca calismamis, ne zaman kayinvalidemde rastlasam, sayesinde karnini doyurabildigi, marka kiyafetler aldigi annesine, terbiyesizce davranislarda bulunur. +anneannesine.

    bana karsi hic oyle bir davranisi olmadi ama bir insanin ailesine o derece kotu davranmasini cok yadirgiyorum, esefle kiniyorum.

    edit: bu arada arkadas ortaminda sorsaniz, kanatsiz melek diyebilirler, o derece.
  • (bkz: elin iyisi evin ayısı)
  • belli bir yaştan sonra tüm erkekler.
  • ortama uyarlanmış kişilik maskesi
  • saygısız , merhametsiz insandır.
    onca emeklerini haketmeyendir.
  • ergendir ya da ergenlikten çıkamamış koca yahut babadır.

    doğrudan aşağılık kompleksi ile ilgili. olmamışlıkla ilgili bir şey. dışarıdan nasıl göründüğüne aşırı önem verip, nazını çeken kahrını çeken insanlara en sevdiklerine eziyet etmekte beis görmemek. devasa bir hayvanlık, acizlik. değerler ve öncelikler sıralamasını yapamamak. özgüven sahibi olamamak, güvensizlik eziklik duygularının acısını yanında yöresindeki insanlara kahır çektirerek çıkarmak. başkasının ağız kokusunu çekip kendi ağız kokusunu ailesine layık görmek.

    oysa ki pençeler, afra tafra, trip, huysuzluk ve aksilik yabancılara; güleryüz, sabır, merhamet ve şefkat aileye, sevdiklerine sana emek verenlere yöneltilmeli.

    genelde toplumda itin götüne sokulan, iş yerinde kaale alınmayan sesini çıkarmaya götü yetmeyen tipler döner evinde böyle davranır. üzücü. çirkin. sağlıksız. evlerden ırak.

    gücü yeten yetene formülü işler. nazı çekilen çekene şeklinde. oturmamış kişilik göstergesi. olması gereken layık olana layigini vermek, çizgiyi çekecek yumruğu masaya vuracak yeri bilmektir. onun için de mangal gibi yürek, ekonomik özgürlük/güven, tamah etmeyen sağlam sağlıklı bir kişilik gerekli.

    ergenlikte mazur görülebilir çünkü çocuk için dışlanmak korkunçtur o dönemde. ama yetişkinlikte affedilemez bir şey.

    edit: yaklaşık 26-28 yaşına kadar ben de böyleydim bir kiz evlat olarak. ama ne zaman ki çalışmaya başladım. bir süre sonra şunu fark ettim. "ulan ben bu amirime nefret ede ede, ama eşek gibi de güler yüzle 'tamam efendim, peki efendim' dediğimin 10da 1i kadar 20de 1i kadar anneme babama "tamam annecim, peki babacım" deseydim herşey bambaşka olurdu" işte o an değişti herşey. pamuk gibi olduk.

    `edit-2:` biraz sert yazmışım. bu insanlar yine de kıymetsiz değiller. psikolojik rahatsızlıklar, olmamışliklar ve olma süreci herkes için var ve son nefese kadar devam eder gelişme. iyi insan ya da kötü insan olmakla ilgisi yok bunun. biri özünde iyi olabilir ama suistimal edilme korkusu ya da başka korkular, yaşanmışlıklar, öfkeler onu yanlış tavırlara itebilir. allah hepimize sağlık versin.
hesabın var mı? giriş yap