doyumsuz insan

• asla durmayan, hep daha fazlasını isteyen, hiçbir şeyle yetinemeyen insan. bir nevi gözü dönmüş. tehlikeli.
• asla mutlu olamayacak olan insandır.
  
  doyumsuzluğunun altındaki neden ne istediğini bilmiyor olmasından da kaynaklanıyor olabilir.
• tüketir herşeyi.
  
  daha çok ister,
  daha çok eşya, daha çok para, daha çok insan.
  tüketir her birini,
  bir diğerinin haberi olmadan.
  ruhu, kalbi, bedeni doymaz.
  yetinmeyi bilmeyen bir doyumsuzdur.
  ne kadar çok verirsen ver, doymaz.
  ve mutlu da olamaz doymuşluğun tadına varamadığı için.
  
  ki sen,
  doyumsuz bir insan karşısında,
  iki ihtimalden birini yaşayacaksın hep.
  başka yolun yok.
  
  ya o'ndan uzak duracaksın,
  ya da o'na meze olacaksın.
• (bkz: maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi/#53127424)
• neyin açı olduğunu bilmediği için, her şeyin oburu olan insandır.
• alacağı zevki artıramayacağını anlamaz. kokain ve türevleri bu nedenle kullanılır. siz kullanmayın.
• her türlü yanlışı yapmaya açık bir kişiliğe sahip insandır .yetinmek ıyidir, dozunda bırakınca yorulmasın ,miden de bulanmaz
• günümüzde gördüğümüz, ileride daha fazlasını göreceğimiz kişilikteki insan. kişiliğimizi öncelikle ebeveynlerimiz şekillendiriyor. bazen onlar gibi olmaya çalışıyoruz, bazense onlarda gördüğümüz şeylerin bizde olmamasına çabalıyoruz. kendi görmediklerimizi çocuklarımıza yaşatma ihtiyacı da kendi anne babamız gibi olmama çabasından geliyor. sanki doğrusu buymuş gibi çocuğuna yokluk göstermemeye uğraşan ebeveynler, hiçbir zorluk çekmeksizin her şeye kolayca ulaşan çocuklar yetiştiriyorlar.
  
  kimi zaman durum böyle işlemiyor. elinden geldiğince dengeli olmaya çalışan ama başaramayanlar da var. çok çocuklu olmaktan, çocuk yetiştirmede yalnız kalmaktan veya doğru davranışı bir türlü bilememekten pes eden bazı anne - babalar "ben bu çocukla baş edemeyeceğim" diye düşünüp taviz vermeye başlıyorlar. tavizle büyüyen çocuk başkalarının da istekleri olabileceğini düşünemiyor. kendisindeki başkalarını dikkate alma kapasitesini fark edemiyor.
  
  sonuç olarak her şeye kolayca ulaşmış, mızmızlandığında veya tehdit ettiğinde istediğini almış, başkalarının da ihtiyaçlarının olabileceğini yaşayarak örenmemiş çocuklar bir gün büyüyor ve doyumsuz yetişkinler olarak ne kendileri mutlu olabiliyor ne de çevrelerine rahat veriyorlar.