eyyer

• tehditkar biçimde eğer demenin öfkesini, vurgusunu iletebilmek için akdeniz bölgesinde, benim yörem fethiye'de kullanılagelen bir sesletim biçimi.
  
  didem madak ise ah'lar ağacı şiirinde aynı yolu tersten yürüyor, eyere eğer diyor, ne emmeye ne gömmeye gelmek anlamında şöyle diyor:
  "bir zamanlar öfkem beni zora koşardı.
  kızıl yelelerim yapışırdı terli alnıma
  ne eğere gelirsin ne semere derlerdi bana."
  
  benim için at semerine eyer demek eğer demekten yeğ ama didem madak eğer diyor. ikisi eşdeğer. benim açıkladığım eyyer sözcük olarak eğerden bozma ve öfke dozunu-vurgusunu arttırmak, erilleştirmek için "eğğer" der gibi eyyer demişler.
  
  ***
  anımsayan kızkardeşim. biz ikimiz ninemi gıcık etmek için özel adlı mekanlardan suçıkan'a mal güttüğü^* yere yanına gittiğimizde şöyle ünnemeye^* başlamışız: "babanne! babannee!"
  
  ninem bir türlü bize ey, dememiş. ta umudumuz geçip, 'ninee!' diye bağırınca, bir çalılığın ardından 'ey!' diye çıkıvermiş.
  
  sonraları, kızkardeşim ninemin yeğeniyle evleneceği sıralar gene nineme takılıyormuş: "karıları herkese kocasının dediği gibi hitabetmez mi? ben de sana onun gibi hala de'cen (diyeceğim)." ninem gene 'eyyer ey dersem,' demiş.
  
  (bkz: eğer/@ibisile)
  (bkz: dokumak/@ibisile)
  (bkz: sözcük erilleştirme)