insanın kendine şefkat göstermesi ^*

• "şimdi, tam şu an benim neye ihtiyacım var?" diye düşünmekten başlar. "kendini affetmek" kadar kendini ödüllendirmek"tir. kendine sarılmak, içindeki çocuğa sarılmak gibi de tarif edenler vardır. kendine şefkat göstermesi gereken insan, vücut dili ile tam karşınızda durup elleriyle kendi başını okşayan, saçlarını düzeltiyormuş gibi görünen ama aslında "kendini seven" insandır. çok kendi kendi birşeydir işte...
  (bkz: kendine iyi davran)
• insanin kendini telkin etmesi
• (bkz: kendi omzunu öpmek)
• zamanında, nereden geldiği belirsiz suçluluk duygusuyla kendine çok kötü davranmış olanların, yine kendine borçlarını ödemeye başlamasıyla ortaya çıkan sımsıcak duygudur.
• eksi sözlükteki bütün entrylerini silmesidir.
• mümkün olduğunca sağlığa zararlı insanlardan/ gıdalardan/ olaylardan uzak durarak gerçekleştirebileceği yaklaşımdır.
• nasıl oluyor bilmediğim bir durum. kendine acımasız davranan biri olarak bana çok uzak bir davranış gibi geliyor. sanırım bu biraz insanın kendini kabullenmesiyle de ilgili bir kavram. kendini sevmesi, kendine değer vermesiyle alakalı. kendini sevmeyen başkasını da sevemez derler, ama durum biraz karışık gibi. ya da ben çok yanlış anlıyorum her şeyi. öğretilmiş bir davranışı sürdürüyorum belki de. acıdan beslenmek diyor bazıları, ama ben buna inanmıyorum. çünkü mutlu etmiyor.
  
  bir insan, şefkate en çok ve en yoğun ihtiyaç duyduğu anda bile, bunu bile bile kendine nasıl sert olur, nasıl kötü davranır, nasıl acı çektirir, kendi canını nasıl yakar da yine de başkasına merhametli olur, kendini nasıl arka planda tutar da karşısındakine öncelik verir, nasıl kendi hayatından bu kadar vazgeçebilir, bunları yapıp hem de farkında olup acıdan nasıl uzak durmayı denemez, herkese yetecek kadar şefkati olur da nasıl kendine bir damla vermez;
  
  işte ben bunu bilirim. kendi hayatımı mahvederim. başkası için hiç düşünmeden yaptığımı, kendime çok görürüm. bir insan kendine bunu neden yapar?