mavis gallant

• 1922’de kanada, montreal’de doğan öykücü. new yorker'da yayınlamaya başladığı öyküleriyle üne kavuşan gallant'ın öyküleri dışında green water, green sky (1959) ve a fairly good time (1970) isimli iki romanı ve what ıs ıt to be done? (1984) isimli bir oyunu, paris notebooks (1986) adı altında toplanan deneme ve inceleme yazıları bulunuyor.
  
  gallant'ı türkçe okumak için tek fırsat ise yüz kitap tarafından basılan paris öyküleri.
• "mavis gallant ile karıştırılma. anne-kız ilişkisi^* üzerine romanı, kızın intihar edişi. küstah, kibirli bir roman, günlerime, hayatımın bir yılına çözüm olurdu." sylvia plath - the journals of sylvia plath
• kendisini margaret atwood sayesinde tanıdım, çok bahsettiği için ve the new yorker fiction podcast serisinde sanırım iki hikayesini birden okuduğu için. içinde olay namına hiçbir şeyin olup bitmediği, karakterlerin psikolojik durumları, birbirlerine olan hislerini odağına alan çok zarif, genelde hüzünlü hikayelerin yazarıdır. bu bakımdan hikayecilik tarzını anne tyler ve başka bir kanadalı olan alice munro'ya benzetebiliriz.
  
  hayat hikayesi de biraz ilginç, montreal'de gazetecilik yaparken kurgu yazarı olmaya karar verip kanada'da bu iş için gerekli olduğunu düşündüğü bohem yazar hayatını yaşayamayacağı için 30lu yaşlarında işini gücünü bırakıp paris'e yerleşmiş, epey finansal sıkıntılar çekmiş. ama yine de kanada dışında fazla tanınırlığa ulaşamayıp sanırım son zamanlarda artan uluslararası popularitesini margaret atwood'a borçludur. kendisinin okuduğu the voices lost in snow hikayesini buraya bırakıyorum. hikaye ayrı güzel, margaret atwood'un monoton sesi ayrı güzel, adeta hipnotik.