• evet, çok yaşlandılar veya öldüler. geleneksel basın zamanındaydı onların hegemonyası. şimdi en fazla "nerede o eski oyun sürümleri" şeklinde ihtiyarlık belirtileri görülebilir. devir değişti (çelik de değişti, esprisi yapmıyorum ama yapasım geldi. ihtiyarlık işte).
  • (bkz: nerede o eski 'nerede o eski bayramlar'cılar)
  • (bkz: nerede o eski bayramlar)
    (bkz: swh)
  • öldükleri içindir. eski bayramlar bitti sonunda ehehehe amınakodumun eski bayramları. gelecekte bayram olmayacak. allahın izniyle biz bu bayramları bitireceğiz.
  • ölen de vardır elbette ama kendimden biliyorum, hepsi ölmedi emin olun.

    kabullenildi artık; romantik çağ sona erdi. dramanın son perdesi bizlerle kapandı.

    şimdi artık ego ve anlar çağındayız. merkezde birey - ki prens veya prenses zaten ama tahtı elinden almış öylesine şımarık ve mağdur - o doymak bilmez açlığı doyurmak için göründükçe görünüyor. görünmek için, göstermek için, bildirmek için, aktarmak için, gündem olmak için çırpındıkça çırpınıyor. işin kötü yanı öyle içselleşmiş ki bu durum ne bu isteğin altyapısının ne de bunun doyumsuzlukla dolu bir bağımlılık olduğunun farkında.

    aramıyor artık eskiyi, hafızaya başvurma eğilimi bile yok. varsa yoksa içinde bulunulan an ve bu anı belgeleyip paylaşmak. facebook, twitter, instagram, periscope...

    bu paylaşım ertesinde gelişen geri besleme süreci tek odak: kim ne yazdı? ne dedi? kaç kişi beğendi? bu kadar beğenilen başkası da var mı?

    ne eski bayramlara ne başka bir referansa tutunma, öykünme, özleme yok artık. içinde bulunduğumuz an ve bu anın ürettiği değerle o kadar meşgul durumdayız ki gelecekte çok net bir şekilde belgelenmiş - ses, fotoğraf, video, konum bilgisi, zaman bilgisi - bu anların bile geri dönülecek kıymetinin, hükmünün olacağını bile düşünmüyorum. geçmişlerimize dair sayısız çoklukta kayıtların birer unsuru olacaklar gibi geliyor sadece.
  • 80ler-90lar, 60lar-70ler modalarının bokunun çıkması sonucu olduğunu düşündüğüm kaybolmadır.
  • eskimelerinden kaynaklanan durumdur. nerede o eski bayramcılar bile eskimiştir, zamanında onların "eski bayramlar" olarak bahsettikleri ise şu an sadece efsane ve mitten ibarettir.
  • söylediler söylediler, bir bokun değişmediğini her bayram daha kötüye gittiğini görünce tekrarlamaktan vazgeçtiler. insanlar birbirine daha az gidip geldi, bayramda ilk fırsat bir tatil köyüne gidildi, az sayıdaki misafirliklerde telefon elden düşmedi, çocukları yine kimse umursamadı, topluma nefret tohumları iyice ekildi. ne yapsınlar...vazgeçtiler.
  • unutan eden yok sn.eksiciler biz gayet tüm sülaleyi bir araya toplayip sevinçli eğlenceli coşkulu bayram geçiriyoruz yaklaşık 100senedir böyle bizim ailede
    (bkz: doğu falan degil egeliyik gayri)
  • dijital esaret, kurbanlarını her geçen zaman biraz daha gömerken kendi içlerindeki yalnızlığa, eski bayramcılar da elbette kendi yalnızlıklarında yavaş yavaş kaybolacaklar. bir gün iki tarafta yok olacak. kalan dijital insanımsıların ne bayramları olacak, ne öpülecek elleri ne de öpecekleri gözler...
hesabın var mı? giriş yap