teşbih

• teşbih, edebi sanat, galiba kişileştirme, emin değilim, ben iyi öğrenci değilim...
• ayrica (bkz: tespih)
• benzeyen,benzetilen,benzetme edati ve benzeme yonu belirtilerek yapilan tam bi benzetmedir.
• tesbihte hata olmaz.
• iki varlik ya da kisinin bir veya birkac vasifta karsilastirilmalari ile yapilan edebi sanat.
  bu iki seyin ortak bir vasiflari olmali bu vasif iki seyden birinde cok kuvvetli bulunmalidir
  
  mesela
  aslan gibi cesur adam veya tilki gibi kurnaz cocuk
  
  birinci ornekte cocugun cesurlugu aslaninki ile karsilastirilmakta ve ona benzetilmekte
  ikinci ornektede adamin kurnazligi tilki ile karsilastirilmakta ve onun kurnazligina benzetilmekte
  
  tesbihin dort ana ogesi vardir
  1. benzeyen: adam cocuk
  2. kendisine benzetilen: arslan tilki
  3. benzetme yonu: cesurluk kurnazlik
  4. benzetme sekli: ikisindede gibi (bunun yerine sanki kadar vs. da kullanila bilinir)
• (bkz: teşbih i beliğ)
  (bkz: teşbih i mübalağa)
• tekrar belirtmek gerektiği dikkatimi celbettiğinden;
  
  elle oynananı: (bkz: tespih)
  dille oynananı: (bkz: teşbih)
  
  ayrıca;
  (bkz: tdk'ye inanmak)
• (bkz: mecaz)
  (bkz: metafor)
  galiba..
• dört çeşidi vardır:
  1- teşbih-i mufassal. benzeyen,benzetilen, benzetme yönü, benzetme edatı öğelerinin hepsini içerir.
  2- teşbih-i mücmel. benzeyen,benzetilen,benzetme edatı öğelerini içerir.
  3- teşbih-i müekked. benzeyen, benzetilen, benzetme yönü öğelerini içerir.
  4- teşbih-i beliğ. benzeyen ve benzetilen öğelerini içerir.
• teşbih kelimesi arapca şibh kökünden gelmektedir. şibh, benzeme, benzeyis manalari tasimaktadir. teşbih, şibh kelimesinin tefil babındaki mastar halidir ve manası benzetme, benzetilme`dir. sülasi mücerred yani kökü üc harfli oldugundan ş-b-h 6 babda cekilebilir. örnek vermek gerekirse (feale, yefulu, tefilen) şebahe, yeşbuhu, teşbihen.