• canımız pj harvey'in 15 nisan 2016'da çıkacak yepyeni albümü.
  • albümden ilk video hoş gelmiş, sefa gelmiş:

    the wheel
  • 9. pj harvey albumu.

    1. "the community of hope"
    2. "the ministry of defence (feat. linton kwesi johnson)"
    3. "a line in the sand"
    4. "chain of keys"
    5. "river anacostia"
    6. "near the memorials to vietnam and lincoln"
    7. "the orange monkey"
    8. "medicinals"
    9. "the ministry of social affairs (feat. jerry mccain & his upstarts)"
    10. "the wheel"
    11. "dollar, dollar"
  • az önce ilk kez dinlemeye başladığım albüm. ay bi heyecan!
  • bugün nihayet çıkan ve beni hoş eden albüm. yine farklı, yine güzel. hemen her yerde çok fazla eleştiri var ama bu albümü eleştirmek biraz daha zaman almalı, biraz daha dinlemeli ondan sonra yazmalı.
  • mükemmel albümdür. dünden beri sık sık dinliyorum (sanırım eleştirmenler için bir gün önce sızdırıldı ben de kaptım hemen). let england shake'in hırçın ve sözünü esirgemeyen kardeşi gibi bu albüm. göndermeler biraz daha sert, let england'da daha hüzün ve yas varken bu albüm yeter bu halimiz der gibi. bu yüzden en sevdiğim pj albümü olmayacak. nerdeyse tüm şarkıları dinlerken mest oluyorum. ama konular hakkında çok bilgimiz olmadığı için hangi şarkı tam olarak nereye referansta bulunuyo anlamak zor. ama şu an için bayılmaktayım bu albüme.

    pj fanlarının bakış açısı gıcık etti bi de. aman rock'a dönmüş var diye sevinmeler. ya sanatçıların versatile olmasına niye izin vermiyoruz. aynı şeyi elektroniğe dönen radiohead için de yapıyorsunuz. bırakın, bir sanatçıyı yeteneği için sevin, müziğin türü için değil. pj artık politik mi devam etcek diye de şüphelenmiyorum değil, umarım çok kaşınmadan bırakır bu temayı, şaka şaka, ama bıraksın. merak ediyorum acaba bir röportajcı soracak mı "hani kendinizi tekrarlamazdınız?" diye. ayrıca sanırım pj'in müziğinde değişmeyecek tek şey, sadece erkek geri vokaller kullanması. dry'dan beri o kadar alıştık ki, pj ile özdeşleşti.
  • bugün itibariyle pj harvey'i ilk kez ingiltere listelerinin bir numarası yapan albüm.

    tam listeye şuradan ulaşabilirsiniz.
  • pj harvey'nin 15 nisan'da çıkan 9. albümü.

    dinlemede geç kaldım, değerlendirmede geç kaldım, yazmada geç kaldım. nedeni de sanırım artık pj'in orta yaşlarında ve politika seven bir abla haline gelmesi. yok, kendisine hala ölüp bitiyorum ve hala manevi olarak çok fazla değer atfediyorum ama bilemiyorum da öte yandan. sanki politik hiciv teması biraz aramızı açmış gibi. o yüzden albümün öncesini sonrasını ne kadar takip etmeye çalışsam da, açıp açıp dinlediğimi, buraya gelip şarkılar hakkında tek tek methiyeler düzmek istediğimi söyleyemeyeceğim. müzikalite açısından harikulade, vokaller ve çalgılar enfes, baktığımızda aslında anlatılanlarla falan dopdolu da bir albüm. benim biraz apolitik ya da bıkkın olmamdan kaynaklı olabilir, hakkını yemeyeyim şimdi.

    efendim bu saçma sapan girizgahı geçersek, daha önce de belirttiğim gibi (#58192389) albüm pj'in seamus murphy ile afganistan, kosova, washington gezilerinden ve buralarda gördüklerinden yola çıkan, yine toplumsal konuları ele alıp savaş ve acılar etrafında geziniyor. tıpkı bir önceki albüm gibi burada da sosyal bir içerik görüyoruz ki let england shake'te daha yerel kalan, ingiliz bir perspektif var iken burada da sanırım gezilerin etkisi ile biraz daha amerika kokusu alıyoruz. ki pitchfork bu yüzden albüme "let amerika shake" demekte.

    sözler açısından bakacak olursak, albüm kayıtlarına yakın tarihte şiir kitabı çıkardığı belli oluyor; şarkılar şiir gibi başlıyor. bu hoşuma gitti. özellikle kosova savaşında ölen çocuklar için söylediği ""now you see them, now you don’t", sanırım benim için albümün etrafında döndüğü en güzel dize.

    the guardian, uzun zamandır bu kadar çok dile dolanan şarkı barındıran bir pj harvey albümü dinlemeyeli uzun zaman olmuştu demiş albüm değerlendirmesinde. müzikal anlamda baktığımızda cidden melodilerin şu "catchy" dediklerinin pj versiyonu olduğunu görüyoruz ama biraz let england shake'i . yine guardian'ın hak verdiğim değerlendirmesinde 60ların garage rock akımından, glam'den, electric blues'dan esintiler olduğu da değinilmesi gereken bir nokta.

    demem o ki her ne kadar spin bu albüme pj'in en karanlık albümü demiş olsa da, hem rock sound'u, hem saksafon gibi güzel enstrümanların kullanımı, hem değindiği toplumsal düğümler bakımından takdire şayan bir albüm olmuş. consequence of sound'un "harvey burada gazetecilikle rock'ı harmanlamış" dediği kadar var (gerçi ifadenin tamamı beceriksizce harmanladığını söylüyor ama ben işime gelen kısmını aldım. ne beceriksizliği yahu, allah çarpar böyle diyeni cık cık cık); müzikle değinildiğinde çok daha anlam taşıyan konularda bir gazeteci yaklaşımı, bu yaklaşımın doğurduğu harikulade müzik. böyle bir kısırdöngünün projesi.
  • grammy adaylığını almış albüm.
hesabın var mı? giriş yap