yabani kalbin yakınlarında

• kadın-joana ve çocuk-joana'yı anlatan clarice lispector romanı.
  yaşam suyu'ndaki kadar olmasa da yine aşkın bir anlatımı var.
  çocuk-joana bölümleri, bugün sağanak yaz yağmuru altında, ellerini gökyüzüne kaldırıp dans eden çocuklar gibi :
  "- yani dedim ki : kendilerini inkar edenler... çünkü onlar gübresiz asla çiçek açamayan topraktan ovalardır.
  - ben mi?
  - sen? hayır, tanrı aşkına... sen çiçek açmak için öldürebileceklerden birisin. önce söyle bana : nedir iyi olan ve nedir kötü olan?
  - bilmiyorum...
  - "bilmiyorum" bir cevap değil. içinde var olan her şeyi bulmayı öğren.
  - iyi, yaşamak... diye kekeledi joana. kötü olansa...
  - nedir?
  - kötü yaşamamaktır.
  - ölmek mi?
  - hayır, hayır.
  - ne o zaman söyle?
  - kötü yaşamamaktır, o kadar. ölmek başka bir şey. ölmek iyi ya da kötüden farklı. "
  
  kadın-joana'nın bölümleri ise dolunaylı bir gece, yağmurdan önceki havanın sıkıntısı :
  
  "kim olduğumu söyleyememem çok garip. aslında çok iyi biliyorum ama söyleyemiyorum. en çok da söylemekten korkuyorum, çünkü konuşmaya çalıştığımda hem hissettiğim şeyi ifade edemiyorum hem de hissettiğim yavaş yavaş söylediğim şeye dönüşmeye başlıyor. ya da beni harekete geçiren hissettiğim şey değil de söylediğim şey. kim olduğumu hissediyorum ve bu beynimin üstünde bir yerde, ağzımda - özellikle de dilimde - kollarımın yüzeyinde, üstelik içimden de geçiyor, bedenimin en derinlerinden, ama nerede tam olarak, nerede, onu söylemeyi bilmiyorum işte. tadı gri, biraz da kırmızımsı, eskimiş yerleri hafif mavimsi ve jelatin gibi kayıyor, aheste. bazen keskinleşiyor ve yaralıyor beni, çarpışıyor benimle."