abdülmecit
-
-
hıfzı topuz üstad , hakkında çok detaylı bir kitap yazmıştır.
bahsettiğine göre , ergenlik çağının biraz sonunda padişah olmanın getirdiği yükle , hem güçle nasıl davranacağını kısa zamanda kavramış , hem dedeleri yaşındaki sadrazamların güç aşklarını nasıl kendinden uzaklaştıracağını öğrenmiş ve hem de babasının avrupai hayat bakışını devam ettirmeye çalışmıştır.
üç ayrı kadından da aynı senede üç çocuk yapması ve hemen hemen aynı tarihlerde doğması da ilginç başka bir anektottur. -
osmanlı'da figüratif resmin öncüsü.
daha önceleri haremde bir şey yapmadan öylece duran hatunlar resmedilmişti hep. abdülmecit, yeteneğiyle bir yeniliğin kapılarını açtı ve hanımları piyano çalarken, kitap okurken, sohbet ederken vb. değişik kompozisyonlarda resmetti. -
22 yıl süren saltanı boyunca 22 defa sadrazam değiştirmiştir.
-
içimizdeki irlandalı.
aıntı:
adadaki ingiliz ablukası sonucu yayılan kıtlık için dönemin osmanlı padişahı abdülmecid 1847 yılında yardımda bulunmaya karar vermiştir. padişahın irlanda halkı için 5.000£ yardımda bulunmak istediği ingiliz hükûmetine bildirilmiş fakat bu yardım isteği kraliçe victoria'nın dahi kendi vatandaşlarına ancak 2.000£ yardımda bulunduğu gerekçesiyle geri çevrilmiştir. yapılmak istenen yardımın 1.000£'e düşürülmesini rica eden ingilizlerin bu isteğini kabul eden padişah 4.000£ değerinde buğdayı da gemilerle irlanda'ya göndermiştir.
when an ottoman sultan sent aid to the ırish famine -
...
-
hıfzı topuz tarafından yazılan ve ilk basımı 2009 yılında yapılan romandır. romanı yeni bitirdim, dumanı üstündeyken taze taze yazayım.
hıfzı topuz bir cumhuriyet çınarı, bunu biliyoruz. keza, anlatım yeteneğini de tartışmaya yer yok sanıyorum. ancak kitap bir "tarihî roman" olmaktan ziyade, "tarihî olaylara değinen roman" olarak değerlendirilirse daha doğru olur. sultan abdülmecit'in iktidarında yaşanan pek çok önemli olay bulunmasına karşın kitabın çok ciddi bir kısmı abdülmecit'in harem hayatına odaklanmış; sayfalarca sarayda dönen seks entrikalarından ve kadınlar arası ilişkilerden söz edilmiş. bu entrikaların ve saray kadınlarının da abdülmecit tarihinin önemli bir parçası olduğu doğru, ancak bu yönüyle magazinel ve "popüler" bir nitelik kazanmış roman. "imparatorluk çökerken sarayda 22 yıl" şeklindeki sloganik isimle baskıya çıkarılan romanın hedefi 12'den vurduğunu söylemek mümkün görünmüyor.
bununla beraber, kitabın aynı zamanda tadımlık bir dönem romanı olduğunu da belirtmeden geçmemek gerekir. dolu dolu bir tarih anlatımı beklemeyin; yüzeysel olsa da iddialarını net bir şekilde ortaya koyabilen, zayıf da olsa bir kurgusal anlatım çerçevesinde akıcı bir işleyiş var. okuru yormayan, sade bir roman olmuş.
son olarak da kitabın son sayfasında yer alan kaynakçadan söz etmek istiyorum. en son söylenecek şeyi başta söyleyeyim, kaynakça son derece yetersiz. bu tür zayıf ve özensiz kaynakçaları son dönemin "tarihi roman"larında sıkça görüyoruz. hatta bazılarında kaynakça bile yok (bkz: yılmaz özdil'in 2500 liralık özel basım kitabı). konuyla pek ilgisi olmadığını düşündüğüm eserlerden yararlanılmış olmasına rağmen, abdülmecit dönemini inceleyen dikkate değer pek çok eserden yararlanılmamış. tarih okurunun görmeyi beklediği önemli isimlerin eserlerine rastlayamıyoruz kaynakçada.
sonuç olarak; tadımlık bir dönem romanı olmuş, olumsuz yönleri olmasına karşın yine de önerebilirim. -
varsayımsal tarihi her ne kadar sevmesem de oğlu 2. abdülhamid'in tahtta olduğu süre boyunca ülkeyi yönetseydi sancısız bir anayasal monarşi süreci olurdu diye düşünüyorum.
zamanını iyi kavrayabilmiş, gelişmeye açık, sanatı seven, entelektüel bir kişiliğe sahip. gericiler sevmez.
abdullah kardeşler tarafından ilk fotoğrafı çekilen osmanlı padişahıdır aynı zamanda. -
kendisi hakkında victor hugo'nun şöyle bir yazısı vardır:
sultan abdülmecit'in yüzünde belirgin bir anlam yok gibi, yakışıklıdan çok çirkin sayılır; ama yine de tatlı ve zeki gözleri var. yürüyüşü, davranışları ağır ve yavaş; bu durumu gereği mi, yoksa dermansızlık belirtisi mi belli değil. her halde iyi niyetli bir insan. geçenlerde genç bir fransız ressamına portresini yaptırmış. resmini yaptırmak ise bir türk için olağanüstü şey, hele bir sultan için olacak iş değil, korkunç mu korkunç! ressamla tarihten söz etmiş ve kendisini soru yağmuruna tutmuş. birdenbire sözünü keserek içini çekmiş ve şöyle demiş: “ah! elimden geldiği kadar okumaya, öğrenmeye çalışıyorum! biz sultanlardan bugünü de geçmişi de gizlerlerdi. ama ben artık hanya'yı konya'yı anlamaya başlıyorum. bütün milletlerin tarihinde ve özellikle bizimkinde, çok acıklı ve kötü şeyler olmuştur. ama tanrının yardımıyla benim hükümdarlığım döneminde ve benim yüzümden artık bu gibi şeylerin olmayacağına inanıyorum”
padişah bu düşünce ile selanik paşası'nı, tıpkı bizim aşırılarımız gibi eski yanılgıları ve kıyımları din perdesi altında yineleyen bu yaşlı türk'ü görevden aldı. insanların en acımasızı ve osmanlıların en softası olan bu paşanın, sultanın kendisini işten atan buyruğunu aldığında şöyle haykırdığı söylenir: “her şey bitti, eski inançlar ortadan kalktı! dünya dinsizlerin eline kaldı”
her yerde olduğu gibi türkiye'de de protokol kuralları değişiyor. artık sultan, yabancı elçileri ayakta karşılıyor. elçiler kendisini üç defa selamladıktan sonra, aralarına giriyor ve konuşuyor. türkçeden başka dil bilmiyor ve ara sıra birkaç italyanca kelime paralıyor. tek tük fransızca sözcükler kekelediği de oluyor. uygarlık yolunda emekleyen milletinin simgesi!
uygarlık sözcüğünün kendisi bile türkçeye girmiş. türklerin bu kavramı karşılayacak bir kelimeleri yoktu. ah barbarlık!
yine de zeki insanlar türkler. geçen yıl türkiye'ye giden büyük duka konstantin türkçe bilir ve konuşurdu. böylelikle onların hoşuna gideceğini sanıyordu. oysa hiç hoşlarına gitmedi. bir avrupalı prensin bu eşine rastlanmayan bilgisini, türkler art düşünceye bağladılar ve yadırgadılar.
* *
* * * * -
osmanlı'nın ilk bankası bu padişahın döneminde açılmıştır.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap