ağlayan çayır

• (bkz: the weeping meadow)
• bir futbol filmi
• theo angelopoulos un 2004 yapımı filmi. bir futbol filmi değildir.
• 2004 yapım olup bir sanat filmidir. bolşevik devriminden kaçan rumları konu alan film; müzikleri ile beraber sanat filmleri kategorisinde öncüdür. yüzeysel olarak izlendiği vakit son derece sıkıcı olması muhtemel olan film derinlemesine izlenirse yönetmenin vermek istediği mesaj anlaşılacaktır. filmin dikkat çekici özelliklerin başında bol bol beyaz bayrak kullanılmasıdır. bu da yönetmenin barışa olan arzusudur.
• denize kavuşamayan nehirlerimizin kaynağı "ağlayan çayır"dır...yazanı-yöneteni ise theo angelopoulous'tur..
  
  angelopoulous'un filmlerinde ve onun hezeyanlı karakterlerinde,gizli,tanıdık bir yabancılaşma daha ilk sahneden belli eder kendini.onun filmleri, kahramanlarıyla özdeşim kurma ve sonunda katharsize ulaşma vaadiyle seyircisini yormaz.ağır,kesintisiz plan sekanslarıyla epeyce uzun bir süre sonları olmayan karakterlerinin sonsuz mutsuzluğa mahkumiyetlerinin izlemi gibidir filmleri.her karakteri bir insanı değil daha çok bir duyguyu ifade eder.ölürler;korku duymazlar,savaşırlar;ama kahramanlaşamazlar.bu mutsuz kimselerin sundukları tek vaad ise; kendi belirsiz sonlarının biz de bırakacağı belirgin etkidir.hepsi de düşünmeden,görmeden, duymadan o gizli, amansız gücün eksenindedirler; yazgı. angelopoulous'un karakterlerinde tükenmek bilmeyen,sonsuz bir hüzün vardır.ve bu hüznün benim için zirvesi,denize kavuşamayan içimdeki nehirlerin de kaynağı, "ağlayan çayır"dır.
  
  şüphesiz ki o yarında yaşayan bir yönetmendi."sonsuzluk ve bir gün" de kişisel zamanı aradı ,"ulis'in bakışı"nda dünü yaşadı.ve o, tıpkı filmlerindeki kahramanlar gibi sonsuzlukla ölümsüzleşti...
• theo angelopoulos'un filmidir,her bir sahne çekim harikasıdır,fotoğraf gibidir.afişi bile mest eder adamı.
  çok sembol kullanılmıştır,film müzikleri (bkz: eleni karaindrou)ya aittir.
• hüzünlü müziklere sahip güzel film. sahnelerdeki soğuk havayı ve yağmuru hissettim diyebilirim. çamurlu yollarda sanki ayaklarım ıslandı. sobanın sıcaklığını görünce rahatladım. filme olan yakınlığım, sanırım biraz köklerden gelen yakınlık hissinden.
• şiirsel sinema denince hemen herkes tarkovskiyi söyler ve öve öve bitiremez. ama bence theodoros angelopoulosda ki taşşak daha büyük. film mi izliyorsunuz yoksa akıp giden sessiz usul bir nehir mi anlayamıyorsunuz. o kadar ki başarılı bir film. theodoros angelopoulos ayrıca bu filmi gayri resmi bir üçlemesinin ilk filmidir. ikincisi "zamanın tozı" üçüncüsü ki bu gösterime girmemiştir "öteki deniz"dir.
• ağlayan çayır ve daha birçok filminin müziklerini yapan eleni karaindrou’nun, angelopoulos sinemasının şiirselleşmesindeki payı yadsınamaz.
• - bitirecek zamanım olmadı.
  
  | the weeping meadow
  
  (bkz: https://www.antoloji.com/the-weeping-meadow-siiri/)