• insanın unutmak istediği anneler günü. bir hafta önceden her yerde karşınıza çıkan 'anneyle hayat bambaşka' tadındaki reklamların etksiyle sinir harbi yaşamamak mümkün değildir. bu sene yeni icat olunan 'bir tek annem olsun bana bir şey olmaz' cıngılı da yaraya iyice tuz biber ekmiştir. bir tek anneniz yoktur ulan, işte bir tek o yoktur, ne olacaksa olmuştur zaten, bundan sonrası bahane.
  • yıllardır içinde bulunduğum gün. yılın geri kalan günlerinde o hiç ölmemiş gibi yaparak çocuk yaşta yaşadığım bu kaybı bir nebze olsun hafifletmeye çalışıyorum. ama anneler gününün ticari bir güne dönüşmesinden dolayı bir ay önceden başlayan reklamlar ısrarla unutmaya çalıştığım bu anıyı sürekli zihnimde tutuyor.

    yıllardır o ölmemiş gibi yaşıyorum. kardeşime bakıp büyüten, babama yardım eden ben değilmişim gibi. ama bugün olmuyor. yapmam gereken şeyi biliyorum ama yapamıyorum. mezarına gidip bir çiçek bırakmam gerekiyor belki ama giremiyorum o mezarlığa, yakınından dahi geçemiyorum. çünkü bu benim için bir kabulleniş olacak.

    ama o da anlıyordur beni. onu neden ziyaret edemediğimi, niye gidemediğimi... üzülmememi söylüyordur belki de ama ben onu duyamıyorum. onu duyabildiğim gün ondan binlerce kez özür dileyeceğimi de biliyordur.
  • arkadaşınızla gittiğiniz bir alış-veriş merkezinde, arkadaşınız annesine hediye almak için tencere seti bakarken, siz ise new balance ın ayakkabılarına bakarsınız.
    kenan evren gibi adamlar 90 yaşını devirirken, 36 yaşındaki anne neden bu kadar erken ölür muhasebesini çoktan geride bırakmış olmak sizi biraz daha olgunlaştırıyor.

    bazen rüyamda yüzünü göstermez, ama sesini duyarım. çoğu kez ağladığına şahit oldum.
    ertesi gün gördüğüm rüyadan eser olmaz, işime gücüme bakar, yaşamın kendi koşuşturmacası içinde unuturum.
    artık yoruldum bu anne muhabbetinden, bu entry den sonra bir daha anne ilgili hiç bir yazı yazmayacağım. sadece annesi olanlar bilmeli istiyorum. belki klişe olacak ama ölmeden değeri verilmeli anne nin, kaybettiğim zaman 13 yaşındaydım, beni kollayan, yeri geldiğinde döven bir anne'ye gereken özeni göstermekten uzak bir yaştaydım.

    belki şuan yaşasaydı anne bana çay yapsana modunda takılıyor olacaktım, fakat şu nokta da ayağının altını öperdim, bu yüzden hangi nokta da olduğunuzu kavrayın, geciktirmeyin lütfen...
  • insan vardır anneli anneler gününü hissetmez insan vardır annesiz anneler gününü hisseder.
  • diğer günlerden farkı olmayan bir gündür.. tıpkı bazen bir halanında sizin için bir anne olabilmesi gibi.. değer meselesidir, anne olmak sadece doğurmuş olmak değildir, emektir, sevgidir, koruma - kollamadır... bu yüzden sadece "anne" olanlar değil.. anne gibi/yerinde olanlarında günüdür....
  • alakasız bir facebook profilinde annenizin bir düğünde çekilmiş solgun fotoğrafını gördüğünüzde durdurulamayan ağlamaya neden olabilir. her yıl aynı şey olmak zorundadır. başkalarına anneler günü güzel şeyler hissettirirken siz karnınız ağrıyana kadar ağlayarak ekşide kimsenin okumayacağı bir entry yazarsınız. bu kadardır işte.

    (bkz: #18982849)
  • sıradan bir gündür artık.. en azından öyle yansıtılmaktadır çevreye karşı..
  • en büyük korkumdur. hatta zaman zaman rüyalarıma girer, annen öldü derler, ben inanmam... sonra bir yerlerden çıkar "şakaydı" der. eğer doğal ölüm sırası gerçekleşecekse bizim için. forever young'da olduğu gibi uykuda geçirmek istediğim dönemdir.
  • bu senede bu şekilde kutlayacağım gündür. annemi arayıp hafta sonu geleyim dediğimde yok gelme, bıdı bıdının bıdı bıdısının düğünü var oraya gitcem, evde olmayacağım demiştir, beni dumur etmiştir. harbiden ya, anneler günü'nde niye evlenirsin arkadaş, başka gün mü yok?
  • kapitalizm ve sermaye hakkında birçok iğrenç şey yazılabilir ama her türlü ağlaklığı lehine kullanan aynı sermayenin annesini kaybedenleri hiç düşünmeden hareket etmesi dünyanın en büyük iki yüzlülüğü yarışında zirveye oynar.

    aksi zaten mümkün değil, biliyorum elbette, sizin anneniz ölmüş ölmemiş, umurlarında mı sanki... siz sadece birer sayısınız. dolar ambleminin yanındaki sayılar. bu reklamlara kanıp kötü hissedenlere veyahut hediye bekleyenlere, duygusal devinimler içinde yitip gidenlere söylüyorum. bunlar duygu sömürüsünden para kazanmayı hedefleyen, ellerini ovuşturarak bunu bekleyen aşağılık insanlar. kısacası giydiğiniz dona bile talip olan bu dalyarrakları pek umursamayın lütfen. ne bugün ne de diğer özel diye tabir edilen günlerde. ayrıca annelerinizin varlığını da yokluğunu da bir güne sığdırabiliyorsanız o sizin ayıbınız.
hesabın var mı? giriş yap