hesabın var mı? giriş yap

  • yolcu-müsait bi yerde inebilirmiyim?
    şoför-(aldırmaz)
    yolcu-inebilirmiyim demiştim.
    şoför-bende cevap vermemiştim bi bildiğim var demekki.
    yolcu-bizimle de paylaşsanız hani aydınlansak.
    şoför-hatırası var.
    yolcu-ne demek hatırası var.
    şoför-(kestirip atarcasına aynı zamanda hem delikanlı hemde duygusal bir tonda)inmek istediğiniz yerde hatundan ayrıldım.
    yolcu-(birden yumuşar)ah çok özür dilerim bilmiyordum hatırlatmak istemezdim üzgünüm istediğiniz bir yerde indirebilirsiniz.(bkz: ana yüreği)

    ve bütün dolmuş dumur.

  • önce otobüsteki yerini aldı, sonra işini aldı, sonra evini aldı barınamaz oldun, şimdi de canını alıyor hala da anketlerde %40 akp çıkıyor.

    umrumda olmayan görüntülerdir.

  • kendisi hem dopingci hem de sahtekardir. ama hangisinde digerinden iyi karar veremedim. ikisinde de baya saglam yani. kronolojik bir sirayla yasadigi olaylari uzunca yaziyorum, bilmeyenler de ogrenmis olur. bu entry de sozluk kapanana kadar insanlar icin bilgi kaynagi olur.

    - 2004 senesinde kan testlerinde dopinge rastlandigi icin 2 sene ceza aldi. savunmasinda, bunu kendisine antrenorunun vitamin diye verdigini ve bilgisiz oldugunu soyledi.

    - 2010-2012 arasindaki surecte, duzenli alinan kan orneklerinin incelemeleri sonucu kan degerlerinde anormallikler saptandi.

    - iaaf (uluslararasi atletizm federasyonu) baskaninin akrabalari, alptekine 2012 senesinde bu bilgiyi verdi ve iceriden onu korumaya calisma sozu karsiliginda 650 bin euro istedi. ucrette anlasamadilar.

    - 2012 londra olimpiyatlarinda, alptekin altin madalya kazandi. yaptigi aciklamalari filan hepimiz biliyoruz, bu igrenclikleri tekrar edip midenizi bulandirmayayim.

    - alptekin, kanunlara gore altin madalyasi icin 500 bin euro kazanacakti. bu parayi duyan pislige batmis iaaf baskani tekrar harekete gecti ve aslidan daha az bir miktara tekrar anlasma talep etti. asli teklifi kabul etti ve ön odeme olarak 35 bin euro verdi.

    - bu odemeden sonra asli 2010-2012 arasindaki kan degerlerinin hasir alti edilecegini dusunuyordu. ama oyle olmadi. iaaf'deki bazi durust insanlar aslinin kan testlerini acikladi, doping yaptigini iddia etti ve turkiye atletizm federasyonundan (taf) asliyi cezalandirmalarini istedi.

    - taf, asliyi cezalandirmadi! doping yapmadigina hukmetti. kan testlerini hice saydi. bu asamada aslinin hani o "basbakanim"cimlarinin ise yaradigini ve taf adli orgutun olimpik altin madalyasini dopinge "kurban" vermemeye calistigini goruyoruz.

    - bunun uzerine pislige batmis iaaf baskaninin oglu tekrar devreye girdi. aslidan tekrar para istedi, karsiliginda da taf'in kararina itiraz etmemesi konusunda iaaf baskani olan babasini ikna edecegini soyledi.

    - ancak oyle olmadi, ve iaaf turkiye atletizm federasyonunun kararina itiraz etti. cas kurulusuna (bilmeyenler icin cas avrupada bulunan ust duzey cozumlenememis davalarin gorusuldugu bir spor mahkemesi) dava acti iaaf. istegi de aslinin turkiye'nin "veremedigi" cezayi almasini saglamakti. sanirim asli'nin baskanlarina yedirdigi ve is bitince yedirmeyi teklif ettigi paralar ise yaramamisti!

    - asli cakir alptekin, dava surecini uzattikca uzatti. ama sonunda 2015 senesinde koseye sikisti. haziran ayinda gorulecek ve kaybedecegini anladigi davadan once, iaaf ile anlasma(!!!) yoluna gitti.

    - anlasmalarina gore, asli cakir alptekin doping yaptigini ve 2010-2012 arasinda kazandigi butun madalyalari ve odulleri geri vermeyi kabul ediyordu. buna 2012 londra altini da dahildi. buna karsilik, doping cezasi da ömur boyu menden 8 seneye indiriliyordu. dava 2015'te sonuclandigi halde, 2013'ten beri yarisamadigi icin 2021'de bitecekti cezasi.

    - biz, buraya kadar pek bir sey bilmiyorduk. bundan sonra ceza aciklandi ve medya calkalanmaya basladi. asli da facebook yoluyla bir aciklama yaparak aslinda temiz oldugunu, bunun ulkemize oynanan bir oyun oldugunu soyledi. iaaf ile doping yaptigini kabul ettigi anlasma metni internette erisime acik bir halde duruyordu, ama asli turk halkini aptal yerine koyup doping yapmadigini soyluyordu! isin kotusu, kendisine destek mesajlari yagiyordu! ona destek olduklarini, saglam durmasini ve isin pesini birakmamasini soyleyen yuzlerce kisi vardi! dahasi ve en acisi da, atakoydeki asli cakir alptekin adi verilen atletizm pistinde ismi hala duruyordu. hatta 2 sene daha durmaya devam edecekti.

    - asli, bu surecten 1 sene sonra, 2016 yilinda iaaf ile tekrar masaya oturdu. bu sefer amaci, bu surec ile ilgili bildigi butun seyleri anlatarak cezasini daha da indirtmekti. oyle de oldu, aslinin verdigi "degerli bilgiler" sayesinde cezasi 5 sene daha azaltilarak kaldirildi. 2016 rio olimpiyatlarina bile katilma sansi dogdu.

    - bu durumdan sonra, asli uluslararasi bir yaris kostu - avrupa kros sampiyonasi. dereceye giremedi.

    - sonrasinda ise bu sene turkiye'deki ilk yarisini kostu. ancak bu yaris sonucunda verdigi idrar orneginde tekrar dopinge rastlandi. 3. kere doping yaptigi ortaya cikti ve turkiye atletizm federasyonu da artik mecburen doping yapan atletini korumaya gucu yetmedigi icin asliya omur boyu ceza verdi. bu atletizm ve turkiye icin iyi bir haber, cunku asli bundan sonra dopingli cikamayacak!

    olay budur. zaman akisinda yer yer tarih hatalari olabilir, kusura bakmayiniz. bahsettigim iaaf ve cas raporlari, hatta aslinin kendini sucsuz olarak lanse etmeye calistigi tbmm savunmasina kadar her sey internette duruyor, bir dakika icinde ulasabilirsiniz.

    not: doping konusunda nispeten yeni olan arkadaslar icin bir ek aciklama yaziyorum. aslinin turkiye medyasina yaptigi en buyuk savunmasi, "hicbir testte dopingli cikmadim" idi. kendini bu sekilde aklamaya calisiyordu.

    eskiden atletler sadece yarislardan sonra test edilirdi. idrar orneklerinde doping varsa sucluydu, yoksa sucsuzdu. ancak doping teknolojileri ve yontemleri ilerledi. yaris sonrasinda idrarda gorunmesi pek muhtemel olan testosteron veya steroid ilaclarinin yerine, atletler artik "kan dopingi" olarak adlandirilan baska bir yontem kullanmaya basladi.

    soyle dusunun. atletimizin hedefledigi bir yaris olsun, diyelim ki 1 sene sonraya. bu sene boyunca hep antrenman yapacak ve ara ara daha kucuk yarislara katilacak. atletler bu "ara" ve "test yapilmayan" donemde doping yapmaya basladilar. vucutta oksijen tasiyan kan hucreleri ne kadar fazla sayida olursa, atletler kosarken o kadar gec yorulup daha iyi performans verebiliyorlar. bunu saglamak icin de atletler genelde yuksek irtifalara cikarak calisirlar. biyolojik mekanizmasi detaylarina girmeyecegim, ancak bu cok zorlu bir istir, ve de uzun sure daglarda idman yapinca bile cok az yukselir bu oksijen seviyeniz (bkz: hematokrit). ancak bazi atletler de, bu yontemi kullanmaz (veya yeterli bulmaz). onlar bu kan hucre seviyelerini sentetik ilaclarla arttirirlar. ama bunu da yarismalar yokken yaparlar. boylece idrar testi de olmadigi icin kimse onlarin bu sentetik maddeleri kullandigini goremez. daha da "guzeli", atletlerin kan seviyeleri yaristan sonra olculdugu zaman cok yuksek bir kan hucre degeri bulunsa bile, hicbir doping test yetkilisi onlarin bunu kendi cabalarinin sonucunda basarmadigini iddia edemez, sonucta belki de 1 sene boyunca her gun inanilmaz idman yapmistir o atlet.

    asli, elvan, gamze bulut gibi atletlerin cok hosuna giden bir gelismeydi bu. ancak doping gelisiyorsa onunla mucadele de gelisiyordu. bu durumun farkina varan wada, 2010'dan sonra atletlere "nerede olduklarini soyleme zorunlulugu" getirdi. niye mi? cunku onlara surpriz ziyaretler yapacaklardi. 1 sene boyunca yarismasa da, o atletin duzenli olarak kan testleri alinarak kan hucre seviyeleri karsilastirilacakti. ve 1 sene boyunca her gun inanilmaz calisarak ancak azar azar arttirabileceginiz bu degerler, kisa sureler icerisinde buyuk degismeler gosteriyorsa, o atletin bu degerleri "sentetik" bir sekilde yukselttigi anlasilacakti. ve oyle de oldu - atletler bu yonteme oylesine guvenmisti ki, birkac sene once wada her 7 atletten birinin doping yaptigini acikladi. her 7 atletten biri. bazi ulkeler, atletizmde su ana kadar kirilan butun dunya rekorlarinin sifirlanmasini bile istediler. asli ve gamzenin bir-iki bitirdigi yarista ilk 9 sirada bitirenlerin 6'si doping yuzunden diskalifiye edildi. dahasi, iaaf'nin kirli oyunlari gun yuzune cikti, ve baskani devrildi. yuzlerce atletin doping kullandigini para karsiligi gizledikleri ortaya cikti. buradan yayilan dalga ile de rusyanin anti-doping laboratuvarlarinin hile yaptigi tespit edildi, rus atletler uluslararasi yarislardan banlandi, rus doping ajanslari kapatildi. ve su anda hala, 2012 londra olimpiyatlarindaki kadinlar 1500 m finali tarihin gelmis gecmis en kirli yarisi olarak aniliyor. "en iyi" olamadilar bizimkiler ama "en kirli" olmayi basardilar. gerci butun bunlara ragmen asli cakir alptekin'i 5 sene boyunca korumaya devam etti turk yetkililer, asli da din edebiyati yaparak, karanlik lobiler turkiye basarisiz olsun istiyor diyerek vatan haini olmasi gereken bir durumda "haksizliga ugramis dini butun turk milli kadin atlet" profilini oynadi. anti-doping laboratuvarinda o oyuna izin vermiyorlar neyseki.

    umarim atletlerimizin bundan sonraki dusuncesi daha da yeni bir teknik bularak doping kontrollerini atlatma degil, daha cok calisarak elinden geldigini durustce yapmak olur. en azindan durustce yarismis olursunuz. biz de sizi ayakta alkislariz (yazar burada sozlukte son zamanlarda iyice azan "basarisizligi linç edelim" kültürünün hosuna gitmedigini de ifade etmek istiyor).

  • kulüple yapmış olduğu sözleşmenin yerine getirilmesini istemesi şımarıklık olarak görülen oyuncu. kulüp gereğini yapmazsa arroyo da yapmaz, maça çıkmaz. maaşını alamamak nasıl normal görülüyor anlamak güç. bu anlayışı değiştirmek, kurumsallaşmak lazım. bizi bu duruma bizzat getiren aysal kurumsallaşmasından bahsetmiyorum tabi.

    edit: futbolcu yazmışım, düzelttim.

  • sevgilimi telefonuma google diye kaydettim,aradigim hersey onda" diyen insan..."sevgilin dünyanin en büyük motoru farkinda misin?..!

  • diyecek birşey yok. yazık olmuş. en azından bir ufak teselli kimseye çarpıp günahsız kimselerin kanlarına girmemişler. kendi kendilerine ölmüşler.

  • güzel başlamış bi günün sabahında, ders arasında, öğrencilerden biri çıldırmış gibi gelir, sınıftakilerden birisinin aniden yere yığılmış olduğunu söyler, yüzündeki ifade zaten çok şey anlatır. koşarak gidildiğinde, daha önceden de kalbinde kasılma problemi olduğu bilinen ama hiç bir hayati riski olmadığı söylenen öğrencinin koridorda, yerde, inanılmayacak kadar gri bir suratla yatıyor olduğu görülür, aynı anda tesadüfen olay yerinde bulunan hem master öğrencisi hem de acil servis hemşiresi olan iki kız öğrenci olaya müdahale eder, hoca deli gibi ambulans arar, kampüs* alanı içinde 200 metre ötedeki üniversite hastanesi "biz ambulans hizmeti vermiyoruz" şeklinde bir cümle sarfeder, bir yandan ambulans için yalvarırken bir yandan da seferber olmuş hocalardan biri kapının önüne arabasını getirir, bilmemkaçıncı aramada hastane sonunda ambulans göndermeyi kabul eder, ama hemen ardından, "şoför yok" gerekçesiyle vazgeçer, hoca, telefonda acil servis sekreterine deli gibi "çocuk ölüyor" diye bağıran sesin kime ait olduğunu bile çok sonra anlar...

    en fazla iki dakika sonra, tekrar olay yerine dönüldüğünde çocuğa kalp masajı ve suni solunum yapıldığı görülür, delirecek gibi olunur. olay yerindeki öğrenciler henüz farkedememiş de olsalar, aslında olan olmuş, ve daha 20 yaşındaki, pırıl pırıl bakışlı, güleryüzlü,doğal neşesi ve hafif utangaçlığıyla dikkat çeken güzelim çocuk buraları terkedip gitmiştir. kalp masajı kısa bir süreliğine geri döndürse de sadece filmlerde göreceğimizi zannettiğimiz o elektroşok aletine ve daha sonra öğrenildiğine göre göğsün o tam ortasına saplanan dehşet görünüşlü iğneye gerek vardır, ah, ambulans gelse, hemen müdahale de mümkün olacaktır. en fazla 3 dakika içinde olup biter her şey. öğrenci kucakta taşınır, arabaya yerleştirilir, hemşire kızlarımız da yanına bindirilir, arabada da ellerinden geleni yapmakta bir yandan da ağlamaktadırlar. bir de bakarız o sırada ambulans, gezintiye çıkmış edalarında, sallana sallana gelmektedir. olsundur, hiç değilse müdahale mümkün olacaktır. ama hayır, kazın ayağı öyle değildir, ambulanstan sadece şoför iner, ne doktor, ne hemşire, ne alet edevat vardır. arabadan indirmenin sadece zaman kaybı olacağı görülür, hastaneye gönderilir. ama çok geçtir. her şey için.

    çevredeki öğrenciler, sınıf arkadaşları, ve en çok da kahkahasının ortasında kucağına yığıldığı o şaşkın çocuk, yüzlerinde ne olduğunu anlamadıklarının göstergesi ifadelerle bir yandan olayı izlerken, bir yandan da hocalarının koluna yapışıp "hocam! bişeyler yapın" diye bağırırlar, zannederler ki herşeyin çaresi var. o yaşta ölümü kondurmazlar arkadaşlarına, akıllarına bile gelmez. hala sara nöbeti, basit bir baygınlık falan sanmaktadırlar. ya da belki daha ötesini düşünmek o anda işlerine gelmez. ama hoca bilir ki yapılacak bir şey yoktur, bunu söylemeye cesareti de yoktur, zaten öğrencilerin sesleri hayal meyal gelir kulağına. tek istediği arabaya bindirirken yüzünü son kez gördüğü öğrencisinin yakasına yapışmak, kuvvetlice sarsmak, "geri dön" diye bağırmaktır, sanki bişeye yarayacakmış gibi gelir o anda. durduran tek şey de zaman kaybetmelerine neden olmak korkusudur.

    dumur böyle bir şeymiş meğer. 20 yaşında bir insan kahkahasının ortasında yere yığılıp 3 dakika içinde çeker gidermiş, sanki hiç var olmamış gibi. burnunun dibinde tam teşekküllü bir hastane varken ambulans bulunmaz, bulunsa da herhangi bir minibüsten hiçbir farkı olmazmış. kimi insan pek umursamıyor gibi görünse de öğrencilerini o kadar severmiş ki aylarca kendisine gelemezmiş onları kaybedince. hissettiğini zannettiği sorumluluktan da fazlasını hissedermiş demek ki ki, günlerce kendini suçlamaktan kurtulamazmış. ve filmlerde biri ölürken ona sarılıp "gitme!" diye bağırmak son derece insani bir tepkiymiş, olurmuş öyle. uykuyu kaybeder, günlerce nereye baksa aynı şeyi görürmüş insan. çaresizlik korkunç bi hismiş ve çaresi de yokmuş.