ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
carl gustav jung
-
"bir insani anlamak istiyorsaniz, oncelikle insanlar hakkinda bildiginiz her seyi ama her seyi unutmalisiniz", demis.
çocuğuna kendi mesleğinden isim vermek
-
ssg'nin oğlu şükela
kadınlardaki otomatik öncelik refleksi
-
ben buna fena halde uyuz oluyorum hacı. bakın başta vurguluyorum "kadına öncelik vermeye değil, kadının öncelik hakkını kendinde sorgusuz sualsiz görüp 'ben bayanım' diyerek öne geçmesidir" uyuz olduğum kısım. yoksa her zaman hanımlara veririm sorun yok bunda. hatta vermezsem kendimi kötü hissederim. burada ben olayın örtülü anayasasından söz ediyorum (ayrıca kadınlar aşağı kadınlar yukarı diye başlık açmayı da hiç sevmem. ben iki cinsin de hakkaniyetli şekilde eleştirilmesinden yanayım).
örneğin asansöre binmek için kalabalık bir sırada bekliyorsundur ve hemen arkandaki kadın "doğal öncelik reflesiyle" löp diye dalar. yahu bir dakika da sıra benim sıram. yani öncelik hakkı benim. o hakkı ben uygun görürsem "buyrun lütfen" derim zaten ama hanımefendi kişisi "nasılsa ben tırnak içinde bayanım verilecektir zaten o yüzden bakmaya gerek bile yok" diye düşünmesi beni deli ediyor. belki acele işim var? belki vermek istemiyorum? belki o kadar centilmen birisi değilim? olmaya da mecbur muyum? belki odunum?
bu yalnızca bir örnek. çarşıda pazarda, bir kapıdan girip çıkarken, toplu taşımaya binerken her şart ve her koşulda karşımıza çıkabiliyor.
ha arkada bekleyip "buyurun lütfen" diye teklif edilince teşekkür ederek öne geçen kadın yok mu? olmaz olur mu var ama ciddi anlamda az sayıda.
tekrar ediyorum ayar olduğum nokta öncelik vermek değil, öncelik verilmesini beklemeyip o doğal hakkı kendinde görüyor olmasıdır.
öp
-
.........
sütlemako verdana
1 gigabayt meydana
gel de uyma şeytana
bak bak bak bak duğrağmağdım
10.000 dinleyişim ve sözlerinin bu şekilde olduğunu iddia edebilirim.
zor be anne çok zor
-
- zor be anne çok zor...
- neyi zor eşek sıpası... okulda yedinci senen bu.
- ehehhe... finaller biraz şey oldu da...
ilk defa lan acaba biz fakir miyiz denilen an
-
"ben bilgisayar oynamaya neden vedat'lara gidiyorum?" diye sorulan andır.
dostoyevski bu kadar büyütülecek bir yazar değil
gece 12'den sonra eğlencenin tamamen yasaklanması
-
koca ülkeyi parasız yatılı yurduna çevirdiler lan. aman burdan kültür savaşı çıksın da laikler kudursun. fakirler gelen zamları unutsun. ne bitmez çilesi varmış lan ülkenin. 20 senedir aynı filmi oynatıp halen bilet satıyorlar.
spagettiyi ikiye kırarak pişirmek
-
bizim evde spagetti pişmezdi. spagetti bir nevi zengin yemeğiydi.
düşünün artık.
birgün gittim spagetti aldım geldim çocuğum daha, dedim anne bunu pişirir misin. dedi o neymiş haa makarna mı iyi pişireyim dedi.
akşam böyle nasıl sevinçliyim allah'ım spagetti yiyecem diye. bir getirdi annem 3'e mi kırmış artık kaça bilmem erişte olmuş. ulan nasıl üzülmüştüm varya o hayal kırıklığımı hala hatırlıyorum.
anneme bunu diyince de e nasıl yencek o diğer türlü yenmiyor demişti. hey gidi günler.
esnafın z.burnu belediye başkanına verdiği ayar
-
bu ulkede anadolu insaninin birseylerden vazgecmek icin illa olaylarin direk olarak kendi ceplerine dokunmasi gerektiginin kanitidir.