hesabın var mı? giriş yap

  • bizim şirketin arada sırada "öylesine" ilan verdiği site. bazen girip bakıyorum, bizim şirket kah mimar arıyor kah mühendis. ulan ofise bakıyorum herkes yerli yerinde, mühendisler şantiyelerde... en son patrona sordum: "bulunsun kızım, belki birisi pat diye bırakıp gider işi. şantiye başı boş mu kalsın? hemen 6 ay önceki ilana başvuranları aramaya başlıyorum, daha hızlı yürüyor işe alım süreci" dedi.

    "bilmemkaç tane işe başvurdum dönen olmadı" veya "filanca ilana 1 sene önce başvurmuştum yeni aradılar" diyen arkadaşlar bunu bi düşünsün derim ben. özellikle inşaat sektöründe çalışanlar...

  • muhtemelen arapça konuşmasından ziyade yüksek sesle konuşması, telefonla konuşmaması gereken bir yer ya da zamanda konuşmasından kaynaklanmış olup medyanın çarpıtması ile böyle bir habere konu olduğunu 25 yıllık türkiye tecrübemden ötürü düşünmekteyim.

  • hükümranlığınız yavaş yavaş bitiyor siyasal islamcı yavşaklar. hepinize sıra gelecek. bugünkü fetöcülerle aynı muameleyi göreceksiniz. size acıyan sizin gibi olsun hain köpekler.

    edit: üstüne alınan “hainler” mesaj kutumu doldurmuş. kudursunlar! bu ülkeden ne mustafa kemal’i silebilirsiniz ne de onunla fikir bağı gönül bağı kurmuş on milyonları. siz o yobaz gerici arapçı kafanızı düzeltmeye bakın ne yeni dünyada ne de yeni türkiye’de size yer olmayacak.

    hayvan sever editi: köpekleri çok severim. hakaret amaçlı kullandığım için tüm hayvan severlerden ve köpeklerden özür dilerim.

  • trafikte sürekli basıma gelen olaydır.
    başlarda gercekten özgüvenim olmadıgı icin kusurluyumdur benim hatamdır diye düsünüp hemen sag seride dogru kayıp insanları rahatsız etmeden gitmeye calısırdım.
    böyle böyle yüregim agzımda araba kullanmaya basladım ve bu durum acayip canımı sıkmaya baslamıstı. kafaya taktım bu mevzuyu
    sonra bir gün canım yine sıkkın bindim arabaya yürü kızım dedim bugun kesinlikle biriyle kavga ediceksin hadi bakalım. neyse bastık gidiyoruz basladı haydutun biri korna calmaya camdan elimi uzattım hayırdır isareti yaptım bi yanıt alınca hemen yanıma dogru sürdü aynı hizada gidiyoruz. hafif de gülüyo gevsek hosuna gitti heralde. ben göz kırparak hayırdır diyorum o da göz kırparak gülüyo neyse kırmızıda durduk boş boş gülmeye devam ediyo.
    velhasıl orda anladım bunun da yine bu erkeklerin can sıkma merakıyla ilgili oldugunu ve hicbir hatam olmadan kusursuzca araba kullandıgımı.
    yapmayın etmeyin kardesler kimsenin karısına kızına korna calıp da cesaretini kırmayın bırakın biz de sol seritte özgürce akıp gidebilelim..

  • bir drama yazmanın en zor noktalarından biri sıra dışı ancak temelini de gerçeklikten ayırmayan bir hikaye bulmaktır. bunun için bir yığın yazar kafa patlatır ve bazen hiçbir şey yazamaz hale geldikleri bile olur. ancak kimi zaman da evde otururken hazır hikaye pat diye önünüze düşer. şimdi konuşacağımız dizide de durum tam olarak budur.

    ben daha öncesinde anna sorokin kimdir diye araştırmamıştım ama biraz bakınca hikayesinin dizi çıkarmak için muazzam olduğunu gördüm. insanları kandıran bir sosyopat var, dolandırıcılık hikayesi var, dev finans kuruluşları var, hatta dava süreci bile var. yani bu materyalleri post-it’lere yazıp rastgele arka arkaya dizseniz bile kötü bir hikaye çıkarma ihtimali çok düşük. şimdi hazırsanız spoiler’sız olarak dizi elindeki dehşet iyi materyali nasıl kullanmış bir bakalım.

    şimdi önce dizinin emmy adayı olduğunu söyleyeyim. ödüllük diziler ile eğlencelik diziler arasında da bir ayrım var ve inventing anna kendisini ödüllük dizi kategorisinden uzaklaştıran iki tane dev gibi teknik hataya sahip.

    bunlardan ilki dizinin ana karakterine bakış açısı. şimdi eğer ana karakterinizi bir mit, bir efsane ya da hayran olunası bir insan olarak göstermek istiyorsanız yapacağınız ilk şey onun bakış açısını kapatıp karakteri diğerlerine anlattırmaktır. böylece ana karakterinize ulaşılmaz bir statü sağlarsınız. bu dizinin de yaptığı bu. anna’nın ne kadar farklı, havalı olduğunu falan diğer karakterlere anlattırıyorlar. ha isterseniz bunu da yapabilirsiniz ama elinizde potansiyeli bu kadar yüksek bir hikaye varken tutup da izleyicilerin hayranlık durumuna oynamaya kalkarsanız netflix’te falan sürüsüne bereket bulunan emily in paris gibi zenginlik, skandal gibi konuları ele alan dizilere benzersiniz.

    dizinin ikinci hatası da gösterdiği sahteliği kırmayı başaramaması. bunu nasıl açıklarız? şimdi anna sorokin’in hikayesine baktığımızda sosyal medya’nın ne kadar yalan dolan olabileceğini, böyle işte pahalı restoranlarla, otellerle falan insanların gözlerinin boyanabileceğini, hatta işin bu hikayede olduğu gibi dolandırıcılığa varacak noktalara gelebileceğini görüyorsunuz. peki dizi bunları nasıl anlatıyor? anna’yı güzel mekanlara giriş yaparken arkada çaldıkları garip rap şarkıları ve hızlı kamera hareketleriyle. bu benim hayatımda gördüğüm en yanlış kullanımlardan biri olabilir. çünkü temelinde göz boyamanın olduğu gerçek bir hikayeyi anlatırken göz boyamaya çalışıyorsunuz. bunu bi ara gerçekten öyle yapmak istiyorlardır diye düşündüm ama hayır. bu sahteliği kırmayı baya denememişler bile. o nedenle dizinin temeline konulan çok kötü bir dinamit olmuş bu karar.

    peki dizinin hiç mi güzel bir şeyi yok derseniz öncelikle anna’yı canlandıran julia garner çok başarılı. zaten kendisini ozark’ın birinci sezonundan beri çok beğeniyorum, burada da iyice ikna oldum ki kendisi izleyicinin sinir uçlarıyla oynamak konusunda muazzam bir yeteneğe sahip. sadece gülüşüyle bakışıyla falan karakterin ne kadar sinir bozucu bir insan olduğunu anlatabiliyor. o nedenle umarım yolu açık olur.

    dizinin bir diğer güzel yanı da son üç bölümü diyebiliriz. burada dizi aslında olması gerektiği gibi hem anna’yı gösteriyor hem onun yaşadığı sanrının gerçeklerle yüzleştiği noktaları işliyor. bu nedenle o illüzyonun hem yaratıldığı hem de yıkıldığı anlara şahit olduğumuz için dizinin kalitesi kat kat yukarı çıkıyor.

    sonuç olarak dizi izlenir mi? eh fena değil. özellikle julia garner baya iyi oynamış. ancak onun dışında bir kere bölümlerin süresi çok uzun ve hikayeye katkı sağlamayan çok şey izlemek durumunda kalıyoruz. baya makas elinizde olsa her bölümden rahat bi yirmi dakikayı uçurursunuz.

    ödül ihtimalini de değerlendirmek gerekirse eğer bütün dizi son üç bölüm gibi olsaydı şansı baya yüksek olurdu. ancak bu sene aynı kategoriden aday olan ve yine bir dolandırıcılık hikayesini konu alan the dropout’un çok altında kaldığını söylebiliriz.

  • basket oynarken kıçları ve sırtları terleyerek şortu formayı ıslatırlar. gece ntvde çıkan kendileri gibi semirmiş basket yorumcusunu izlerler. cips yerler, sabah kahvaltı yapmazlar. gevrek falan kelogs bişeyler yerler. öğlen bol mayonezli hamburgeri mideye indirirler. evde anneleri bunlara makarna falan yapar. arkadaş grubu zibidi kaynar. türkiye'de savaş çıksa banane abi yeaa derler. konuşurken yabancı kelime falan kullanırlar. nike, adidas giyerler.

    isimleri genelde can, tolga, berk, alper falandır. ebebeynleri 30lu yaşlarının ortalarında kariyerlerinden zor bela bir zaman bulup yapmışlardır bunu. tek kardeş olurlar,, en fazla iki. ana okuluna giden bir kız kardeşleri, yada üniversiteye giden taş bir ablaları olabilir. abileri olmaz. olsa da sert çocuk ((bkz: tough guy)) değillerdir. gerçi hava harp okulunda okuyan sinek kaydı traş olan çelik ifadeli abileri olduğu da görülmüştür. bu durum dumura uğratır.

    en anadolu çocuğunun ismi umuttur. reebok giyer bu en fazla

    osman, muhsin, hikmet, sadi, şükrü ve abdullahtan böyle bir gençlik çıkmaz

  • "seni işe yaramaz, içkici, pezevenk"
    babam

    ilk ikisi tamamdır, üçüncüyü de becerebilirsem bir yön vermiş olacağım hayatıma.