benim varoş hikayem

• gösterim saatlerini twitter sayfasında paylaşmış olan yapım.
• yarın sessiz sedasız vizyona girecek belgesel.
• vizyona girmiş bulunan ceyhanın suça meyilli insanlarını komik bir dille anlatan film.
• izlerken kahkahalarla gülüp saniyeler sonra hüzünlendiğim, tam anlamıyla mükemmel, içten, doğal, renkli, kısacası olması gerektiği gibi bir belgesel.
  
  ceyhan'ın tam bir freakshow olduğunu göstermiştir. var böyle karakterler, hakikaten var. bu kadar değişik olmasa da ben de bizzat yerinde birkaç manyakla tanıştım. o yüzden izlerken çok da şaşırmadıklarım oldu.
  
  --- şpoyler ---
  
  on
  
  --- şpoyler ---
  
  her gün takım elbiseyle gezen gökân abi çok renkli bir karakterdi mesela. sempozyumu cümle içinde alakasız bir yerde, alakasız bir şekilde kullanışı yardı.
  
  benim de yıllar önce böyle gezinen bir dayı vardı tanıdığım. adam her gün mor ve kırmızı takım elbiseleriyle, cekedinin ön cebine sıkıştırdığı karanfilleriyle gezer dururdu. bu insanların bu davranışlarının ardındaki motivasyonu merak ediyor, imreniyor, diğerine geçiyorum.
  
  "simetrik" ve feminist eski muhtar naime abla da ayrı yardı. keşke evine misafir olabilseydim dedim izlerken. 76 yaşında, kendi maallesinin muhtarlığını yapmış ve bu süre boyunca muhtemelen "gadından muhtar mı olurmuş" kafasında sayısız adamla muhatap olmak zorunda kalmış bu teyzeyle oturup sohbet etmek isterdim. kendisi çok renkli bir kişilik gibi duruyor.
  
  muhtarlık seçimlerine bir hafta kala vefat eden kocasından bahsederken hüzne boğdu beni.
  
  terlikçi eski biyomedikal mühendisi serap da ayrı bir efsane. o lunaparkta bindiği oyuncakta takındığı tavırlar, mimikleri, istanbul'u ayrı ankara'yı ayrı sikerim demesi... tek kelimeyle bayıldım, geçiyorum.
  
  --- şpoyler ---
  
  off
  
  --- şpoyler ---
  
  benzer karakterlerin aranırlarsa belayla birlikte bulunabileceği diğer lokasyonlar:
  
  istanbul: malumunuz bağcılar, sultanbeyli
  
  angara: eskinin çinçin'i, sincan, keçiören
  
  izmir: buca, kadifekale
  
  giderken götürülmesi elzem olan
  
  bonus: seyahat sağlık sigortası
• benim varoş hikayem'in yanlış çevirisi. suburban (banliyö), şehir merkezinden uzakta olup genellikle üst kesimin yaşadığı yerlere denir, yani varoşun tam tersidir. en azından "suburban" yerine "ghetto" gibi bir kelime kullanılabilirdi. gazeteduvar röportajındaki sözlerine bakılırsa, başlıkla ironi yapmaya da çalışmamış.
• 2 gün önce vizyona giren ve bugün izleme fırsatı bulduğum belgesel-film.
  
  bir adanalı olarak filmi çok beğendim. adana'nın varoşlarına ve adanalılara has ne varsa bu filmdeki karakterlerin içinde gizli. sıcak, samimi, komik, atarlı, dellenmeli karakterlerin yaşadıkları varoş ortamdan hayatın genel geçer koşullarına dair yaptıkları değerlendirmeler, hayatı algıladıkları şekliyle tamamıyla çıplak bir şekilde ortaya konmuş.
  
  izleyin bu filmi, vereceğiniz bilet parasının her kuruşuna değecek emin olun.
• balıkesir'de vizyona girememiş filmdir. hatta bir çok şehir pas geçmiş bu belgeseli. ne diyeyim artık kültür seviyemiz artsın istersek cumali ceber'e falan gideriz.
• 89 dakikalık, 2017 yapımı film.
  
  7 / 10.
  
  türkiye'nin nevi şahsına münhasır, orijinal ve renkli vilayetleri var. bunlardan en "kendine has" olanları trabzon, adana ve ardından benim şehir ayırmadan "trakya" ve izmir-aydın bölgesi diye adlandırdığım bölgeler. ben bu saydıklarımdan trabzon ve adana'da yaşamış biri olarak bu tanımlamayı rahatlıkla yapıyorum. yunus ozan korkut'un hazırladığı belgesel film de, adana ceyhan ( ve güzelyalı, kiremithane ) bölgesinden birçok farklı karakteri - araya çaktırmadan başarıyla fiction da sıkıştırarak- kendine tanımlattırıyor.
  
  sonuç olarak "benim varoş hikayem" yerli işleri takip eden sinemaseverlerin kesinlikle kaçırmamasını tavsiye edebileceğim, gerçekçi ve renkli bir suç ^* işi. güney varoşlarına yolculuğa hazır olun.
  
  her eve imdb
  
  ek1:
  yönetmenle film hakkında yapılmış bir röportaj.
  
  ek2:
  favori karakterlerim sarı kenan ve "-insanların bir yüzü düzgün diğer yüzü hayvan" deyip aslında herşeyi özetleyiveren kesik.
• belgeseldeki tüm karakterler kafayı yememek için bir uğraş bulmuş. ceyhan kadar olmasa da benzer yerlerde bulundum. hayvan sevgisi falan değil yani olay. herif aslan bulsa köpekle kapıştırır.
• daha önce hiç varoş hikayesi anlatılmamış gibi, neden bilmem, güzellene güzellene bitirilemeyen belgesel filmidir kendisi.
  
  "aaaıı bak kuş çalmayı anlatıyooo," denli tepkiler veren beyaz yakalılaradır lafım. bu vakte kadar nerede yaşadınız siz kuzum? piyano derslerinden sokağa çıkmaya fırsatınız olmadı mı? yahu hiç mi haber bülteni izlemediniz?
  
  her şey bir yana; sokakta gördüğünde karşı kaldırıma geçeceğin, kafede sinyale maruz kaldığında garsona seslendiğin insanlar, sinema perdesine yansıtılınca değişmiyorlar.
  
  bir de neden bilmem, bir adana övgüsüdür gidiyor. sıfır 1'den sonra, bir sürü daha adana dizisi yapılmış yutuba. tuttu ya, ölüsünü sikene kadar bırakmayın. sonra da buna alternatif üretim deyin. e aynı mantık tv yapımcılarında da var. sonuç?
  
  "ama bak kuş çalmayı anlatıyooo..." lan sus!