edebiyatı melankoliye indirgemek

• sanatın acı, öfke ve umutsuzluktan beslenmesi gibi bir gerçek var. mutluluk edebiyatta pek yer edemez, bu çok normal.
  
  hiç yer edemez demiyorum da sanat'ın can damarı acı bi kere, acı ya da öfke duyan, insanlarla, dünyayla bi hesaplaşması olan insan sanata sarılır. huzurlu, mutlu adam neden kaleme sarılsın? hoş başlık sahibinin demek istediği şeyi anlıyorum, aptal looser edebiyatından bahsediyor sanırım, ona ben de ayar oluyorum bukowski, hakan günday, pessoa cart curt (gibi temelsiz ve gereksiz ajite kalemler) buna bi lafım yok.