earthsea

• the lord of the rings'i beyaz perdeye taşıyan peter jackson'ın eli öpülesi bir kişilik olduğunu ispatlayan uyarlama.
  
  ya uyarlarken azcık usturuplu olur insan, orjinal eserin bütününü veremese de özünü korur, ana temasını yansıtır; tenar ile ged'i öpüştürüp hikayenin özüne ihanet etmez. bahsettiğim öz şu: ged öpemez ne tenar'ı ne hiç bir kadını, çünkü o tüm roke büyücüleri gibi erkeksi hislerinden arınık olarak ve dolayısıyla üstlendiği misyonlara kilitlenmiş bir halde dünyevi bir aşkı geri plana atarak macerasına devam ediyor. toplumsal bir kimlik olarak erkeğin yaşam yolculuğuna dair çok önemli olan bu metaforu romantizm uğruna katletmeseydi sadece gülecektim, ama filmin sonunda bunlar öpüşünce sinirden kahkaha atıyordum film boyunca telefonlaştığım mahalle arkadaşlarımla.