wearing the inside out

• the division bell albümünün kıyısında köşesinde kalmış parça. (bkz: rick wright)'ın kendisini hissedebildiğimiz en net şarkı. melankolik tatlı bir esinti... wright yok artık, en azından arkasında bıraktığı bu esinti var. şarkıyı ne zaman dinlesem keşke kendisinin ön planda olduğu daha fazla eser ortaya koyabilseydi diyorum. keşke...