hayata dair iç burkan detaylar

• çok yakın bir arkadaşımın eşini kanserden kaybettik geçen kasım ayında.
  ölen arkadaşım rus vatandaşıydı ve evliliklerinin 5.yılında türk vatandaşlığını almak üzereydi, üç seneye yakın zamandır işlemler bir türlü tamamlanamıyordu.
  
  2018 sonunda kansere yakalandı, atlattı. ikinciye nüksetti.
  oturum izni vs diye uğraştı hep hastalığı devam ederken de.
  tabii polis 3 kere randevu verdi "gelip evde ziyaret edeceğiz" diye ama gelemedi.
  kızcağız hastalık ikinci kez nüksettiğinde durumu ağırlaşma emareleri gösterirken bile işin titizlikle yürümesi için randevuları evde bekledi.
  kemoterapisi devam ederken göç idaresinden çağırdılar, o kalabalığa, o ortama zorla soktular 5 dakikalık basit bir işlem için.
  o gün olmazsa olmaz diye bastırarak.
  gitti.
  işlem olsun diye.
  derken hastaneye yatırıldığında polis biz geldik evde yoksunuz dedi habersizce.
  kızı hasta yatağında üzdüler.
  ve durumu aniden ağırlaşıp 10 günde bizlere veda etti genç yaşında.
  vefatından sekiz ay sonra dün eve tebligat gelmiş.
  "tebrikler vatandaşlığa kabul edilmeye hak kazandınız, fotoğrafınızla gelin."
  
  burokrasinin yavaş işlemesi mi?
  genç bir bilim insanının hayatının baharında göçüp gitmesi mi?
  diye kaybolduğumuz bir anda eşinin kaybına alışmaya yeni başlayan biri için hayatın böylesine iç burkması ve o anlara şahit olmanız...
  
  her şey bazen o kadar anlamsızlaşıyor işte.