cehennem korkusuyla ibadet etmek
-
yolun yarısı geçildikten sonra oluşabilecek bir davranış. türkiye'de çok rastlanır. yakın çevremde gözlemlerim de olmuştur. ayağı çukura giren başlar allah allah demeye, nasıl olsa tövbeler kabul oluyor parodisi dönüyor ortalıkta. acaba gerçekten oluyor mu? bunun muhasebesini kim tutuyor? açıkçası cennet-cehennem arasındaki carimi merak etmiyor değilim.
hep aklıma gelir. hesaplaşmayı ömür sonuna bırakmasak, seneden seneye hesap kessek.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap