gomorra

• klasik mafya filmi normlarının tamamen dışında çok sıradışı bir yapıt ki bunun sebebi belki de gerçek bir hikaye olmasıdır. bu gerçekliğe sadık kalırcasına film baştan sona belgesel tadında bir doğallık içeriyor. cast nüfusunun çok olması ve içinde birden çok hikayeyi barındırması izleyicide takip güçlüğüne neden olabilir bu da filmi biraz sıkıcılaştırabilir lakin nadir aralıklarla beklenmedik anlarda gelen az sayıda şiddet sahneleri insanı eşşekten düşmüşe çevirebiliyor ve filmin nabzını yüksek tutmaya yetiyor. mekanlar filmin metaforunu oluşturmuş ki bu da çok fazla kasvet içeriyor ve anlatılmak istenen durum için iyi bir destek oluyor hikayeye. nitekim ben çok beğendim çünkü sinemada gerçeklik duygusunu her karesiyle, oyuncu yönetimiyle, hikayeleriyle ve mekanlarıyla bana hissettirdi bundan dolayı bence oldukça başarılı bir film olmuş, yapanın ellerinden öpmek lazım. (bkz: matteo garrone)