amcanın düşü

• dostoyevski'nin gülümseyerek okuduğum tek kitabı.
  okunması zevkli ama sahnede görmek çok daha keyifli olurdu.
  kitabın son bölümü olmayabilirdi, hikâyenin doğal akışına uygun değil çünkü. ama üstat, doğallığı kaybetmek uğruna bile olsa söz konusu bölümü eklemiş.