hayata sıfırdan başlamak

• hayata sıfırdan başlamak diye bir şey yoktur, zira insan birikimli bir hafızaya sahiptir. bu "sıfırdan başlamak" düşüncesi, aslında geçmişe ait hırpalanmaya bir tepkidir. kendini değersizleşmiş hisseden insan, geçmişe ait hırpalanmaya bir tepki olarak, yalnızlığına ya da savrulmasına kızgınlıkla "sıfırdan başlayacağım" diyerek her şeyi silip süpürmek ister. halbuki burada bile geçmişini düşünürken kendine haksızlık yapmak ve kendini değersizleştirmek söz konusudur. arkadaş, neden sana dair başarı ne kadar değerliyse, sana dair sıkıntılar, zorluk dönemleri de değerlidir. bir şeyleri değiştirmek, özü komple atmak değil, amaçladığın noktaya varmak için yaptığın biçimsel yani davranışsal hataları düzeltmek demektir.
  
  o yüzden yaşama sıfırdan başlamayın. "ben daha iyi biri olacağım" diyerek bakış açınızı değiştirin. kafanızdaki o güçlü erkek ya da güçlü kadın olmak için, en zayıf ama olağan haliyle insancıl ve güzel yanınızı, başkalarının kıstasları için kurban etmeyin. sıfırdan başlamak yerine zor dönemlerde yaptığınız hatalara rağmen kendinizi sevmek, yaşamı her haliyle kabullenmek ve daha iyisini yapmak, çok daha sağlıklı bir ruhalidir. zaten isteseniz de, yaşamın sürekliliğinden ötürü sıfırdan başlayamayacaksınız ve yapabileceğiniz en iyi şey, "ya hep ya hiç" mantığıyla bir şeyleri sürekli kestirip atmak, silmek yerine olan bitene rağmen yol alabilecek olgunlukla, daha iyi bir yaklaşımla yaşamı abramaktır.
  
  bu "yaşama sıfırdan başlamak" düşüncesi, tam ve mükemmel olmak isteyen zamane insanının hatasıdır zaten. belki de hatanın alasıdır bu tamlık talebi. fındık fıstık gibi insanları kolaylıkla hayatından çıkaran, en ufak bir sorunda kestirip atan sabırsız, tüketici modern insan, burada bile kendine doğru şekilde iğneyi batırmayı reddedip gizli bir mükemmellik ve tamlık talebiyle yola koyulmaya çalışır. neresinden baksan işe yaramayacak, olgunluk içermeyen, baştan ölü doğmuş bir düşünce bu.
  
  kendinizi kabullenin, insanları kabullenin, ne kendinizle ne insanlarla didişmeyin. günümüz toplumundaki mükemmellik içi boş, ego enflasyonuna uğramış bir dev kağıttan kaplandır. illa bir şeyleri değiştirmek istiyorsanız, kendinizi ve imrendiğiniz insanları dev aynasından görmeyi bırakın, o dev aynalarını yıkın. olağan haliyle insan güzeldir, hataları da rasyonel yaklaşımlarla pekala iyileştirilebilir. sakin güç, provokatif ve dürtüsel patlamalardan daha uzun vadeli ve stabil başarılara ve mutluluklara gebedir ve en azından huzuru ve memnuniyeti garantiler.