tony manero

• pablo narrain'in, çok güzel geçeceğini umduğum bir gecemi mahvederek hayatımdan çalmış olan filmidir. tam her şeyi unutmuş, hayatıma devam etmeye çalışırken altın lale aldığını okuyarak her şeyi yeniden canlandırdı. o kadar mı sinema bilgisinden yoksunum, sanatsal filmlerden uzağım diye düşünürken, filmin yarısında salonu terk eden kalabalık ve film sonunda herkesin suratındaki tiksinti ifadesi geldi aklıma. demek ki yalnız değilim entellikten yoksunlukta.
  
  kesinlikle yarım kalmış, hiçbir konu işlenememiş, içinde o da olsun, bundan da olsun, şuna da dokunayım diye uğraşıp durmuş ama hiçbir sonuca varamayan bir film. ödülü verenler diğer filmleri izlemediler mi acaba diye düşünmüyor değilim.