eat the heat

• enteresan bir albümdür bu, hair metal kokan bir albüm olsa da dikkatle dinlendiğinde accept kalitesi hissedilir. wolf hoffman bu albümde daha da bir öne çıkmıştır sanki, sololar, şarkı altyapıları ve prodüksiyon önceki accept albümlerinden çok daha iyidir. sesiyle tescilli marka haline gelen udo dan sonra elbette david reece (ki kanımca gayet sağlam bir iş çıkartmıştır) accept hayran kitlesini tatmin edememiştir. geleneksel kitleden uzaklaşan accept güncelliğe de fazlaca yaklaşamamıştır bu albümde çünkü yıl 1989 dur ve birkaç sene içinde herkes depresyon hırkası giyip "nevermind" diyecektir. sonuçta accept - david reece birlikteliği bu albümden daha ileriye taşınamamış albüm udo nun var olmadığı tek accept albümü olarak 80 li yılların heavy metal sahnesinde alman - amerikan melezi özgün bir tad bırakarak dönemi kapatmıştır. "underrated" bir albümdür denilebilir, nitekim xtc, prisoner, d-train, mistreated, hellhammer, break the ice gibi parçalar dinleyenlerin kulaklarının pasını silmektedir.