acımasız

• bu sıfatı üzerinde bir erdemmişçesine taşıyan insanlar tanıyorum. acımasız olduğunu bilerek acımasızlığına devam eden insanlar. sonuncu, en büyük, acımasızlar şampiyonu adam için ilk tepkim vay amına koyim oldu. bulunduğu steril durumda bir başkasının acılarının üzerinden espri yapabilen, taşak geçebilen, fırsatını bulduğunda ince ince iğneleyen bu adama baktım bir, sonra kendime baktım. ahh, o mini mini, insanlığın mutluluğu için, dünya barışı için atan kalbim en büyük kazığı bana atmış onu farkettim. ilahi adalete inanmıyorum ama olması için geri kalan yıllarımı, aylarımı, günlerimi, son saniyesine kadar alıp verdiğim nefesi vermek için hazırım. sırf acımasız olduğu için kalbi kırılmayan bu adamların bir şekilde hala nefes alıp verirken "ne bok yedim ben" diyebilmesi için bundan vazgeçerim. ki sevdiğim binsan bile değil ömrümü verebileceğim şeye sebep olan. sadece ben mal gibi insanları kırmamak için kendim kırılırken, başkaları üzülmesin diye kendi yönümü değiştirip hayatımı bok ederken, bu bencil bok heriflerin mutlu, neşeli, dünya onlar için dönüyormuşçasına rahat olmasını kabullenemiyorum. kazın ayağının hiç de öyle olmadığını bilmek, yaşayacağım uzuuuun yıllar olduğunu bilmekten daha huzur verici.