vaterland

• 1986 tarihli bir ken loach filmi.
  
  doğu almanya'da maruz kaldigi politik baskiya dayanamayan bir müzisyenin bati almanya'ya gecisi, ve bati sistemine de uyum saglayamayisi ile yüzünü yeniden doguya, ihanet edemeyecegi babavatana dönüsü anlatilir. aslinda asil sevdigim yönü, bu temanin altinda, sosyopolitik cözümlemelerin cok ötesinde, oldukca bireysel bir deneyimi neredeyse kafka'vari bir tende desiyor olmasidir.
  yillar önce ölen babasinin, kendisi gibi bir müzisyen olan babasinin anilari ve buhrani ile mücadele eder film boyunca protagonist. ancak standart "ben babasiz büyüdüm necmi abi!" aglakligi ile bir ilgisi yoktur bu yüzlesme-yüzlesememe girdabinin; yada bir bergman filmini andirmaz duygulari dokuma yada desme bicimi.
  yasanmamis bir babanin hayaleti düslerini, kâbuslarini birakmaz, yasamla mücadele eden, alev alev yanan zihnini birakmaz, düsüncesiz, bazal zihnini birakmaz. hattâ öyle sunmus ki ken abimiz protagonisti, antagonistimizin kimligi onun cevresinde eriyip gider bazan..
  
  kisacasi, tadindan yiyemedigim bir film.
  dün gece uykusuzluguma uykusuzluk katan, bir türlü bulamadigim film.
  almanya'dan siparis vericez artik..