herkes aynı hayatta

• bu şarkıdaki temel çelişki şurada bana kalırsa: "herkes aynı hayatta, kendini bir şey sanma" diye başlayan şarkıyı, yine aynı "kendini bir şey sanan" hissiyatla bunalımdan bunalıma koşarak, yahut koşuyormuş gibi yaparak dinliyor dinleyici. hani sanki kendi hayatının fon müziğiymiş gibi bu şarkı. öyle sahte, öyle vıcık vıcık. halbuki bak ne diyor sana: "herkes aynı hayatta". hayır şarkıyı övmeyeceğim, -ki övülemeyecek bir şarkı olduğundan değil- tersine, bu birtakım şarkıları dinleyip kendi hayatlarının bir "film gibi" enteresan olduğunu sanarak cümleler kuran, tabir yerindeyse şarkıdan gaza gelen o duygusal, o çok enteresan, o korkunç dinleyiciyi yereceğim.
  
  tiksiniyorum bu dinleyiciden sevgili okur.
  
  "hayatımı yazsam roman olurdu"culardan!
  
  evet, sanırım yeterince yerdim.