zosima

• karamasov kardesler'de alyosha'nin hamisi ve piri. zosima, dostoyevski'nin tanri anlayisinin vucuda gelmis halidir ve bir anlamda alyosha'ya el vermek ister olmeden evvel. rus ortodokslugunda askin (transcendental) tanri anlayisini dislayan ogeleri pek begenir dostoyevski ve zosima'nin kisiliginde bize tanriyi - yeryuzune inmis ve insanda vucut bulmus bir tanriyi - nasil sevmemiz gerektigini anlatir. zosima'ya gore her seyi aktif bir sekilde sevmek gerekir; yani, sevgiyi hem eyleme dokmek, hem de hic kimseden sakinmamak gerekir. cunku her sey birbiriyle iliskilidir, her sey birbirine dokunur ve insanlik koca bir okyanus gibi salinir durur. belki de tam da bu nedenle ruslar egilip topragi operler, cunku her sey gibi topragin kendisi de kutsaldir.
  
  kitapta, zosima ile ilgili en muthis sahne, dmitri ve fyodor karamasov'un kendisini ziyarete geldikleri gun, herkesin muthis saygi duydugu ve aziz olduguna inandigi bu din adaminin dmitri'nin onunde diz cokmesidir. bunu yapar cunku dmitri'nin cekecegi acilari gormus ve bunun agirligini hissetmistir. cekecegi acilar yuzunden onun kendisinden cok daha kutsal biri olacagini ve tanriya daha fazla yaklasacagini soylemek ister bize bu davranisiyla. gercekten insanin yuregine dokunan bir sahnedir bu.