ahzab suresi 37. ayet

• birisi diyor ki ayete ve tefsire göre "evlilik allah'ın emriydi, yapçek bir şey yok!" iman eden için yolun sonu burası. adam daha ne desin?
  
  ama bence şunu demesin: "hayir, zaten, zeyd acaba o gece ne dusunuyordu, ne hissediyordu empatisini(!) kurabilen bir kafanin, durup dururken birgun bir insanin oz kuzenine baska bir gozle bakmaya baslayabilecegini iddia edebilmesi kadar abuk bir sey olabilir mi bilmiyorum. bir de bu insanlar cikar, gozlerdeki perdeden filan bahsederler."
  
  evlilik durumunda boynumuz kıldan ince. argümanın kralı birisinde çünkü "allah'ın emri" diyor, onun iradesi diyor. bunu da tüm çapraşık insani/ailevi/duygusal değerlendirmelerin tepesine lönk diye indiriyor. lakin, insanlık tarihindeki örnekler ve sonsuz psikolojik ihtimalleri saniyede çöpe atıp nasıl "ilk başta çekici gelmeyen insanın sonradan çekici gelmeye başlaması"nı saçma addediyor; nasıl zeyd'le empati kurmak isteyen bir kafayı küçümsüyor anlayamıyorum, kabul edemiyorum.
  
  hz. muhammed bu birisi için allah'ın resulu, bir diğeri içinse tarihsel bir kişilik olabilir. e bir diğeri olan kişi dalga da geçmemiş. "böyle bir resulu ben kabul etmiyorum" diyor. neyin hakaretindeyiz anlamadım ki?
  
  elindeki argüman "allah'ın emri", elindeki argüman "hz. muhammed halkı sallamadı çünkü allah'tan korkmalıydı, halktan değil". birincinin kafa burada, insani boyutu umurunda değil ki zaten. ne için daha laf yetiştiriyor, hakaret ediyor diğerine?
  
  birincisi değil ikincisi tahlil ediyor. hatırlatayım dedim.
  
  iman etmeyenin, iman edenle dalga geçmesi kadar yanlış olan şey bence argümanı "allah'ın emri" olan kişinin tahlil edenin tahliline, karşı bir tahlil sunmadan, bok atmasıdır.