les miserables

• --- spoiler ---
  bütün film boyunca ağlamış biri olarak, bana en çok dokunan sahne anne hathawayin i dreamed a dream söylediği sahneydi. içim parçalandı ya lan. bir zamanlar herkes gibi umutları olan genç bir kızın, kandırılması, itilip kakılması, çocuğuna bakmak zorunda olduğu için fahişelik yapmak zorunda kalması, hayatta onu sevip kollayan kimsenin olmaması, ve hayatının artık hayal ettiği gibi olmayacağını kanıksadığı o an, şişmiş gözlerle hıçkıra hıçkıra haykırması, insanın içine işliyor.
  
  diğer favori performansım da on my own oldu. karşılıksız aşk gibi klişe bir tema da olsa, aşk denen şeyin sadece kendi kafanızda yarattığınız bir ilizyon olduğunu, siz dünyanızı o kişi için durdurmuşken, onun dünyasının her zamanki gibi döndüğünü suratınıza tokat gibi çarpıyor.
  
  bir de o fransız devrimcileri harcadılar ya. yazıklar olsun! (bkz: do you hear the people sing)
  
  --- spoiler ---