the hours

• virginia woolf ve romanı/roman karakteri mrs dalloway'den yola çıkan ve özünde 'birbirleri için hayatta kalan insanların' ya da 'kendileri için hayattan vazgeçen insanların' filmidir. clarissa vaughan^* ve richard brown^* arasında geçen diyalogların arasında köşesinde geçen tek bir cümle, sanki filmin özeti gibidir:
  richard brown: ...i think i'm staying alive just to satisfy you.
  
  virginia woolf'un son yıllarında yaşamakta oldugu hayat da böyledir. hastalıgı yüzünden, muhtemelen daha sakin bir yaşam sürebilmesi için-doktorların ve eşinin de koruması altında richmond'a getirilmiştir. kendi sözleriyle de altını çizmek gerekirse durum, "but if it is a choice between richmond and death, i choose death." gibidir. öylesine nettir yani. bu yüzden, kendisi de duruma el koyar. bu esnada tren istasyonunda virginia woolf ve kocası 'lenırd'^*(bu telaffuzu çok seviorumm) arasında bir diyalog geçer ki insanın aklını fikrini başından alır. kanımca zaten kidman'ın performansının coştugu yer de burasıdır.
  
  laura brown ise kendisine "come to bed laura brown" diye seslenen türden bir hıyarla evlenmiş olmasından ötürü (ve gönlünde yatan başka türlü dişil isteklerden kelli) istemedigi bir hayat sürmektedir ve o da bu hayattan kurtulmayı degişik yollarda arar. bulur da. ama bu kısım biraz daha karışıktır çünkü laura hanımın hesaba katması gereken küçük bir de oglu vardır. (üstelik öteki de yolda hani...)
  
  yani film, kendi kararlarını, başkaları için degil, bizzat kendileri için alan insanlarla dolu. kimi sonunda pişman oluyor. kimi bu hayattan kurtulup gidiyor, 'onu bir kenara bırakıyor', arkasında da bunun için söylenebilecek en şahane laflardan birini karalıyo defterine (bkz: son paragraf) kimine de üzülmek, özlemek ve düşünmek kalıyor.
  
  buyrun son söz:
  
  "dear leonard,
  to look life in the face,
  always, to look life in the face,
  and to know it for what it is.
  at last to know it,
  to love it,
  for what it is,
  and then,
  to put it away.
  leonard,
  always the years between us,
  always the years,
  always the love,
  always...
  the hours..."