at the gates

• geri dönüş albümleri ile carcass'ın surgical steel albümünde fanlarına verdiği muazzam zevki vereceğine inanmak istediğim grup.
  
  yanlız şu var, at the gates dağıldı, ben o zaman adamları dinlememiştim 95'te, florida düzleminde dünyayı görüyorduk, bir de carcass vardı tabii. üstlerine en acı tüyü suffocation dikmişti ama şu gerçek kabak gibi ortadaydı; at the gates, carcass ve suffocation dünyanın en iyi albümlerini yapıp bırakmışlardı.
  
  bence geri dönmemelilerdi, slaughter of the soul albümü "bu albüm son noktadır, bizi de uğraştırmayın, oturun bunu dinleyin" albümüydü. nwosdm denen mevzunun imparatorlarıydı kendileri. bence geri dönmemeliydiler. slaughter'ın aynısı bile olsa aynı tadı, aynı mutluluğu vermeyecektir.
  
  at the gates ve suffo bu işlerin en büyükleriydiler ve bence geri dönmeden birer efsane olarak sürekli bizlere melankolik bir acı vermeliydiler. olan oldu. carcass olmasa da suffo bana bunu dedirten acıyı verdi ve at the gates'de de bu olmamalı. mutsuzum açıkçası. daha doğrusu sürekli bir tedirginlik var babalarla ilgili.