hümanist

• bu yaşıma geldim, henüz şöyle "saf bir temsilcisini" göremedim. görsem diyeceğim ki aha bak, bu adam bunu sonuna kadar yaşıyor. demek ki var böyle birşey diyeceğim.
  benim algılarımdaki hümanizm insan sever demek ama. hani ayrım yapmadan sevenler.
  net değil bu kısım.
  kedi köpek severler net mesela.
  her türlü kediyi sever. bu gri, bu tekir, bu alacalı, bu sarı demez. hepsine sahip çıkar, birşey olmasın bunlara diye uğraşır, öldürülen bir tekir kediye de van kedisi'ne de eşit şekilde üzülür. biri daha iyi, daha bizden, daha çok üzülmeliyim demez içinden.
  köpekler için de aynısı. ha barınak köpeği olsun, ha cins köpek olsun, hepsi yaşasın hepsi doysun ister. mücadelesi bu yöndedir.
  bizim insan sevicilere bakarım, mutlak surette bir grubu, bir görüşü kayırır, birinin ölümüne diğerlerinden daha çok üzülür, ismini bayraklaştırır, diğerlerine yanmaz pek içi. e o zaman bu hümanistim ayakları niyedir?
  ben değilim hümanist falan. insancı da değilim hatta. herkese eşit mesafede değilim, herkese aynı seviyede üzülemem. o düğmem doğuştan kapalı gelmiş benim. içim alev alev yanmaz herkese. ama numara da çekmem bir yandan. herkese yandım, herkese aynı üzüldüm diye.
  bu anlamda benim tanıdığım hümanistler, ya da benim tanıdığım kendisini hümanist diye tanımlayanlar sahtekar çıkmış.
  siyasetçisinden yazarına, suserinden arkadaşına hep böyle denk geldi bana. hele bir de kim "yaradılanı severiz yaradandan ötürü.." diye bağırıyorsa fersah fersah kaçasım gelir. bilirim ki kuytuda denk getise ağzıma edecek. aman abi aman. aman beni sevmeyin aman.
  zaten biliyordum da yine gördüm.