akdeniz'in ufka doğru mora çalan mavisi

• bu fevkalade şiirin “yepyeni bir hata için iniyorum akdeniz’e” dizesi bana akdeniz'e inip yaptığım ikinci 'hata'yı hatırlatıyor. ilkini unuttum bile, ikincisini şiir anımsattı.
  tüm o zaman geniş uykulardaydım, muazzam uykularda! bazen şiirlerin belleği kontrol edecek kadar güçlü olabilmesi rahatsız edici.
  
  “bu kadar, bu kadardı akdeniz
  aslı yokmuş dinlediklerimin
  eski moda güneş sanrılarından
  bir şair cesedinden hiç farkı yok denizin
  
  yok ve yaz günleri beni hatırlamıyor
  boğulmuş hüznü gösteriyor bana memelerinden
  geçiyorum bir yakıcı maviden derinleştirilmiş mora
  geçiyorum ayaklarım altında kumları hıçkırtarak
  kara yaz! karanlık yaz! kararan vücutlardan
  rıhtıma varmayan ceset elbette hatırlanmaz."