ölmeme günü

• ölmeyen bir gelenek.
  
  o güzel insanlar var ya, hani o güzel atlara binip giden.
  hani yaşar kemal'in de güzel atı ile aralarına katıldığı.
  işte onlar öyle güzel insanlarmış ki, içtikleri meyhanede onlara hizmet eden garson erol'u da masaya davet edip" şimdi herkes eşit bu masada " diye düşünmüşler.
  
  hayatı çok sevmişler, ufacık detayları bulup, çıkarıp mutluluk yaratmışlar kendilerine.
  hayatın ancak böyle çekilir kılınacağını fark etmişler çünkü.
  
  keşke orhan veli de olabilseydi o masada diye düşünmekten kendimi alamıyorum. turgut uyar'ın isimlerini yazdığı o ünlü rakı şişesinde balık olurlardı.
  
  ferhan şensoy demiş ya: "ağustos yirmi iki, dediler "ustan ölmüş", çok komiksin azrail, turgut uyar ölür mü?”
  işte turgut uyar'ın fitilini yaktığı bu gelenek de ölmedi, ölmeyecek.
  bugün kadehimizi o güzel insanlara kaldıralım o halde. cemal süreya yanılmıyorsa bu gece ölmeyeceğiz demektir.