mutsuzluğu seçen insan

• üniversite okuduğum yıllarda evimizin hemen altında bir ps cafe vardı. burada çalışan abimiz 45-50 yaşlarında, bir kolu olmayan, yüzü devamlı asık olan bir abimizdi.
  
  samimi olduktan sonra öğrendim ki, 2 yaşındayken geçirdiği kazada hem kolunu, hem babasını kaybetmiş. annesi onu bakamam diyerek yurda vermiş.
  
  16 yaşında yurttan kaçıp sokaklarda yaşamış.düzgün bir hayatı olsun diye çalışmaya karar vermiş, tacize uğramış.
  
  sonrası bir insan evladı ona yanında iş ve yatacak yer vermiş.düzeni olsun diye hafif zihinsel engelli biriyle evlendirmişler. çocuğu da hafif zihinsel engelli doğmuş.
  
  evet bu abimiz mutsuzluğu seçmiş. halbuki mutlu bir hayat tercih etseymiş, her şey farklı olurmuş. değil mi ?