baba olmak istemeyen erkek

• ben evlendim ve mutluyum o zaman herkes evlenince mutlu olur.
  ben evlendim ve mutsuzum o zaman hepiniz evlenin lan bu haksızlık.
  
  yukarıdaki cümleler hallolduktan sonra sıra baba oldum ve dünyanın en güzel şeyi hadi siz de baba olun ve baba oldum dünyam karardı hepiniz çocuk yapın lan ibneler cümleleri geliyor.
  
  "rahmetli" umberto eco en az 2 romanında kahramanlarının ağzından çocuk sahibi olmaya güzellemeler yapar; bunu dünyada yaşanması gereken kıyası olmayan bir duygu olarak anlatır; belki doğrudur. niye onu referans verdim; çok severim de ondan.
  benim düşüncem insan bencilliğinin sonu yok; çocuk sahibi olmak da bunun bir parçası. sırf bir canlının biyolojik nedeni olmak insana niye başka şeylerle kıyaslanmayacak şeyler hissettirir bilmiyorum. ben hissetmeyeceğimi biliyorum.
  tabi ki olay biyolojik olarak baba olmak değil; ister kendi çocuğunuz olsun ister sütçünün olsun ister evlatlık almış olun; baba olmak çocuğunuzu (ya da sütçünün çocuğunu) kucağınıza aldığınızda hissettikleriniz, emeklediği zaman, yürüdüğü zaman, sizi ayırdedip güldüğü zaman, konuştuğu zaman ve hele size baba dediği zaman, beraber top oynadığınızda, maça gittiğinizde (çocuk kızsa ?) senaryoyu değiştirelim ya da size cilve yaptığında, annesini sizden kıskandığında, sizin için resim yaptığında, diploma aldığında, evlendiğinde, bir torun sahibi olduğunuzda (bkz: dede olmak istemeyen erkek) hissettiklerinizdir. bunun için de çocuğun biyolojik babası olmanız tabi ki şart değil, önemli olan karşılıksız bir sevgi verdiğiniz evladınızdan bu sevgiyi çeşitli şekillerde geri almış olmanızdır. çocuğunuzun adının adolf, tayyip vs. olması da farketmez, evlat başkadır.
  2002 yılında küçük bir nezaret maceram olmuştu; yandaki odaya kasımpaşa canavarını getirdiler, sürekli ağlayan ve tıslayan bir tip, ona bu haklı lakabı kazandıran anne ve babasını piknik tüpüyle öldürmüş olmasıydı. sonra medyadan takip ettiğim haliyle hakim tarafından ölene kadar baba olamama cezasına çarptırıldı (ağırlaştırılmış müebbet; akli dengesi yerinde bulundu); babası onun kadar şanssız olmadığı için bu mutluluktan alıkonmamıştı.
  bu satırları harika bir babanın oğlu olarak yazıyorum; 65 yaşına kadar çocuklarını okutabilmek için zor şartlarda çalışmış; sert otoriter ama vicdanlı ve duygusal (çoğumuzun babası gibi) son yılları hariç ergen oğlu tarafından değeri yeterince anlaşılamamış; ama her fırsatta gururla andığım; ilk ve en önemli hayat derslerini (başkasının yediği yemeğe dil uzatma, aşağılama, ekmek parası kutsaldır, kimsenin ailesine dil uzatma vs. vs.) vermiş çocuklarını çok sevmiş her türlü fedakarlığı yapmış ama hiç şımartmamış bir babanın oğlu; ama bu demek değil ki ben de muhakkak baba olmalıyım.
  gelelim karşılıksız sevgi konusuna; mutluluğun (tatminin) çeşitli formülleri var; bunlardan endorfin salgılatmayanı evil aslında; sahip olduğunuz hırs tatmin buluyor; coşku büyük; derecesine göre tam bir euphoria, ama tam bir mutluluk değil, mesela üniversite sınavını kazanmak, derbide rakibi yenmek, hem de son dakika golüyle; sevmediğiniz diktatörün ölmesi vs.
  bir de gerçek mutluluk var; karşılıksız sevmek ve bu sevgi objesi için onu sevindirecek (mutlu edecek) şeyler yapmaktan geçiyor. günümüzde insanlar çok bencil bir hayat yaşadıkları için çocuk sahibi olana kadar hayatta başkası için birşey yapma fırsatı bulamıyorlar ve bu mutlulukla çocuk sahibi olunca tanışıyorlar. (bazen de evdeki köpek ile) oysa şefkatinize maddi yardımınıza sevginize muhtaç çocuk ya da yetişkin bir sürü insan var. hayatınızı bunlara vakfetmeye adamasanız da iyi ve düşünceli bir insan olursanız hayat size bu mutlulukları tatma fırsatını getirecektir. ama siz emniyet şeridinde giden, kuyruklara önden kaynayan, vergi kaçıran bir adamsanız ve baba olmak bambaşka bir duygu diyorsanız bambaşka olan sizsiniz. pablo escobar da çok sevecen bir aile babasıydı; yüzlerce belki binlerce babanın hayatına malolmuş olması küçük detay sadece.
  yukarıda yazdıklarımın istisnası; bir kadını çok sevmekten geçiyor. gerçekten sevdiğiniz kadın çocuğunuza anne olunca mutlu olacaksa; babaanne olunca mutlu olacaksa, sevdiğiniz adam dede olunca mutlu olacaksa; o zaman çocuğunuzu mutlu etmeden önce sevdiğiniz insan(lar)ı mutlu ettiğiniz için siz de o "joy" a dahil olabilirsiniz, tersi de geçerli tabi. ama burada çocuk sahibi olmak aslında bir araç oluyor; sevginizin ilk öznesi mutluluğunuzun kaynağı oluyor.
  
  edit: şu bonusları da ekleyelim:
  müjde baba oluyorsun
  pet vs. bebek
  çocuk sahibi olma rehberi
  
  gelen mesajlar üzerine edit: etrafımdaki babaların kabaca %90'ı bu tarifsiz bir duygu kozniku geç kalmadan hemen çocuk sahibi olmalısın vs. derken çocuklarının yaşı 1 ila 17 arasında değişen küçük bir kesimi de hiçbir olayı yok yaptık bir defa şimdi kendi kendimize gaz veriyoruz diyor. ben %90'ın içinde de bu durumu itiraf edemeyenler olduğunu düşünüyorum (yoksa niye çocuğunun annesini aldatasın ki mesela?)