40 yaşında işsiz kalmak

• tam da son bankamdan çufçuflatıldığım zamanki olaydı bu. o gün bir söz verdim ve çok şükür, bir defa niyeti bozduğum halde yine de bankacılığa dönmedim.
  
  sondan bir önceki durak olduğunu, son mola yerinde durduğunuzu fark ediyorsunuz 40 yaşında işsiz kalınca. emeklilik son duraksa, 40-41 yaşlarında son mola yerine varmış oluyorsunuz. hani nasıl diyeyim, çalıştığın maaşlı işten memnun değilsen, en son bu yaşlarda istifayı vermek gerek. çünkü sonrası; lütfedip de çağırdıkları iş görüşmelerinde "yaşlı adamı n'apayım ben?" sorularına muhatap olmak, "genç biri senden daha hızlı öğrenir." diye kafana kakılması, "senin kadar deneyimlisi çok para ister." diye düşük maaşa yol yapılması... ki düşük maaşa da razı oluyorsun, ekmek kavgası çünkü. bankadan son olarak 7 bin brüt alırken 1.800 nete razı oldum ben 40 yaşında. sonrasında da her türlü sıkıntıya rağmen işime sarılma süreciydi. çünkü şimdi 45'inde bir kez daha işsiz kalsam, yaptığım iş başvurusuna şlak diye artistik bir hareket çekilecek.
  
  tabii işin uzmanıdır, duayenidir, sektörün bilinen isimlerindendir; öyle insanlar rahat rahat iş bulur. ama benim gibi elini sallasan değen bir sektörün orta karar bir elemanıysan, 40-41 yaş limit güzel kardeşim. o durak kaçtı mı, s.kseler de işinde çalışmaya devam et derim emekliliğe kadar. yoksa sonrası anca sermaye bulup kendi işini yapmak.