korn slipknot linkin park limp bizkit'li yıllar

• henüz bir isim konulmayan nesle ev sahipliği yapmış yıllardır.
  ecnebiler bizim gibi 80 doğumlulara y generation diye lakap taktı ama bu arkadaşlar sahipsiz kaldı sanırım. bilen varsa yeşillendirsin.
  limp bizkit'in solisti fred durst; my generation adlı güftesinde, kendisini ve takipçilerini
  x generation^**** olarak yorumlar, amma lakin ki öyle değildir.
  o lakap benim annemlerin gençliğine falan denk gelmektedir sayın dörst.
  
  ayrıca başlığa bir de blink-182 eklemenizi rica edeceğim. kabus gibiydiler amk.
  hamburger yiyip, havuz partisine giden "punkçu" gençlik... te allam yaa :/
  
  içlerinden bir tek slipknot'ı azıcık ucundan beğenirim, o da müziklerinden dolayı değil, bir çizgileri olduğundan dolayı. adamların en azından vizyonları belli.
  
  ve son olarak eyorlamam; amerikan müzik endüstrisi geleneksel rock sahnesini artık istemiyor arkadaşlar.
  insanların ilgileri ve paraları kademeli bir şekilde industrial, trance, r&b, house gibi skimsonik tarzlara kaydırıldı. lan dub-step diye bir işkence çektik lan 2-3 sene öncesine kadar!! neymiş? çok farklıymış.. hassirele oradan!
  
  peki neden rock müzikten uzaklaşıyor dünya?
  şöyle ki; diskoda trance falan dinlerken sarhoş olursunuz, kafanızı ve kıçınızı sallarsınız, sonra da eve gider zıbarırsınız. diğer bayat türler için de üç aşağı beş yukarı bu durum aynıdır.
  ancak esaslı bir rock konserinde afrika'daki açlığa karşı, ortadoğu'da süregelen kıyıma karşı, politik yolsuzluklara karşı yumruk sallarsınız, bağırırsınız, bilinçlenirsiniz, birlik olursunuz.
  rock müzik yapısı itibariyle hicivdir, karşı duruştur, muhalif olmaktır. (tekrar ediyorum; hepsi değil, esaslı olanları. zaten derdimiz o esaslı olanların yavaş yavaş sindirilmesi)
  hah işte bu noktada bazı yetkili abiler bizim fazla bilinçlenmemizi, karşı çıkmamızı, birlik olmamızı istememişlerdir. bu yüzden bugün bu noktadayız diye düşünüyorum.
  o zaman run dmc kardeşlerimizden gelsin; "whatever happened to unity?"