hoşgörü paradoksu

• liberallerin icine dustugu yanilgidir. hosgoruyu haketmeyen toplumlara gereginden fazla ve degerde hosgoru gosterilirse, bu hosgorusuzler hak etmedikleri ust seviyelere tasinirsa, liyakat asindirilirsa, bu hosgoruyu haketmedeyen çomar guruh gelir diger topluluklarin basina oturur ve toplumda hosgoru kalmaz.
  
  bu ortamda da karl popper 'in aciklamasi biraz yanlis anlasilmis:
  
  "less well known is the paradox of tolerance: unlimited tolerance must lead to the disappearance of tolerance. ıf we extend unlimited tolerance even to those who are intolerant, if we are not prepared to defend a tolerant society against the onslaught of the intolerant, then the tolerant will be destroyed, and tolerance with them."
  
  diyor ki; sinirsiz hosgoru eninde sonunda toleransin yok olmasina sebebiyet verir. hosgorusuze elini verirsen gotunu kaptirirsin, kendi hosgorulu toplumunu da bu ite kopuga yem edersin. ayni turkiye'de akp'nin yaptıgı ve onlarin 16 senelik yardakcilarin izledigi tutum gibi.
  
  baska bir ifadeyle hosgorusuzlerin, cahillerin ve onlarin bu isteklerine/politikalarina canak tutanlarin argumanlari hep fikir ozgurlugu, magduriyet vb. dir. hosgurulu bir toplumun temel sarti bu hosgorusuz, cahil, irkci, cinsiyetci kisma karsi hosgorusuz olmaktir. ornegin seriatcilarin degirmenine su tasiyan nuray mert gibiler icin cumhuriyet gazetesi karar alinca hemen fikir ozgurlu, farkli sesler bik bik diye konusan guruhu goz onune getirin iste onlar bilip bilmeden bu hosgorusuzluge ortam hazirlamaktadirlar.