özlemek

• an itibariyle beşiktaş kadıköy motorundayım. hemen yanıma 60-70 yaşlarında çok hoş bir hanımefendi oturdu. telefonundan whatsapp’ı açtı. iğrenç, röntgenci, meraklı, yanına kitabını almayı unutmuş pis bir varlık olduğum için ne yazdığını okudum. karşı tarafın adı bişey abd. hanımefendi tek parmakla çok yavaş yazıyor.
  +nasılsın yavrum?
  -iyiyim annecim, sen?
  +ben de iyiyim, çalışıyor musun, yoğun musun?
  -evet canım çok yoğun bugün.
  +kolay gelsin bitanem, öpüyorum çok.
  sonra da emojileri açtı öpücüklü gülücük, kalp, gülücük, tek öpücük bir de elele tutuşmuş iki kişi koydu, sarılmayı mı anlatmaya çalıştı acaba. kadın doyamadı emojiye, yetiremedi duygularına.
  
  kapattı ve hava durumunu açtı, tahminimce çocuğunun olduğu şehrin hava durumuna baktı. bi garip oldum.
  ben ne zaman birini özlesem onun olduğu şehrin hava durumuna bakarım, küçükken haberlerden sonra mutlaka hava durumunu izlerdim. kim benden uzaktaysa orada hava nasıl diye merak ederdim. yanımda 7 yaşım oturuyor şu an, çocuğunu özlemiş. yerim.