kavga etmekten korkan erkek

• 4 yaşındaki kızımın arabanın aralı camından ağzını uzatıp "baba" diye bağıra bağıra ağladığını duyduğumdan beri korkuyorum gençler. çığlıkları duyup adamın yakasını bıraktığım gün bıraktım bu deli saçması işleri. önce adamdan sonra kızımdan özür diledim.
  
  ve anladım.
  
  artık trafikte bırakın arabadan inmeyi, el kol hareketi bile yapmaya korkuyorum.
  
  "bu ne işe yarıyo amk" deyip her aldığım arabada pasif hale getirdiğim içeriden otomatik kilitleme fonksiyonunu düşünenin ellerinden öpüyorum artık.
  
  o günden sonra belalı tipler şeridi olan sol şeridi mecbur kalmadıkça kullanmıyorum.
  
  bomboş sokakları sinyallerim ile aydınlatıyorum. hata yapanlara sadece gülümsüyorum.
  
  bir tek yaya geçitlerinden geçmeye çalışan yayalara yol vermekten çekiniyorum. onun sebebi de bana güvenip yola atlamasınlar diye. malum, ben yavaşlayınca vakti dar olan bilim insanlarımız beni sağlayıp ya da sollayıp yayayı pert edebilir.
  
  hız yapmıyorum, emniyet kemerimi takıyorum, öyle ki hanım işe geç kalmak istemediği için benimle gelmiyor artık sabahları.
  
  kızım bile baba neden bütün arabalar bizi geçiyor diye soruyor. senin yüzünden eşşoleşşek diyorum. gülüyor.
  
  nerede yaşadığımı biliyorum. başıma neler gelebileceğini de biliyorum. ben sadece hayatta kalma yüzdemi düşürüp bana ihtiyacı olanları yüzüstü bırakmak istemiyorum.