ve rüzgar her şeyi alıp götürmedi

• cagimizin insanlarina yapilan muhtesem bir elestiri barindiran nefis bir kitap.
  
  "bugün, ülkemizdeki muhafazakar abluka göz önünde bulundurulduğunda, sadece içki içtiğimiz için bile öteki pozisyonunda hissediyoruz kendimizi. yani güçsüzmüşüz, güçlü olan başkalarıymış gibi. oysa adorno ne diyor? 'kendi yurdunda kendini yabancı hissetmek, entelektüel için ahlâkî sorumluluktur!' bunu bilmeyen ya da olaya hiç böyle yaklaşmamış insan, tezer özlü 'ye doğru savruluyor ve şunu söylüyor: 'burasi bizim değil, bizi öldürmek isteyenlerin ülkesi ' dürüst olalim hangisi daha kolay? zaten öldürülmek istendiğinin bilinciyle meydan okuyarak yürümek mi yoksa kahretmeyi alışkanlık haline getirip düşmandan aman dilenmek mi? tabii ki 'vah bizi öldürmek istiyorlar ' demek daha kolay. bütün bir ömrü buna üzülerek, kahrederek geçirmek nefis bir konfor! sonuçta ne yapabilirsin ki, değil mi? bizi öldürmek ıstıyorlar ah kalbim... şu zavallı için kesenızde biraz merhamet kırıntısı varsa esirgemeyin onu ondan!"