rosshalde

• hermann hesse'ye olan hayranlığımı 3-5 kat daha arttırmış olan harika kitaptır.
  
  yaklaşık olarak 170 sayfa olan kitabın ilk 100 sayfalık kısmı oldukça sade olan hesse üslubu ile akıyor ama pek bir şey de anlatmıyor. sonrasındaki 70 sayfa ise bozkırkurdu'ndan sonra okuduğum en iyi sayfaları barındırıyor.
  
  hesse'nin bugüne kadar okuduğum diğer beş kitabından çok ayrı bir tat vardı bu kitapta. ilk kez burukluk var içimde hesse okuduktan sonra. normalde hesse kitapları kafamı allak bullak eder ama bitimine doğru her şey yerine oturur ve bir ferahlık sağlardı.
  
  kitabı okuduktan sonra aklımda yer edinen birkaç noktayı paylaşayım.
  
  - dostu otto'nun keskin gerçekçiliği ve dostuna sunduğu net reçete. içinde olduğumuz ama kendimize ifade etmediğimiz durumları gözümüze sokarak bulunduğumuz kötü durumdan kurtulmamıza yardımcı olacak dostlara ihtiyacımız var.
  
  - aile içi problemlerin tüm güzellikleri yok ettiği. rosshalde gibi harika bir malikanede bile aile içi problemler nedeniyle insanların sadece yaşamlarını devam ettirmeye çalıştıklarını görüyoruz.
  
  - hastalık tasviri. bugüne kadar okuduğum onca kitap arasında bu kadar dokunaklı ve düzgün bir tasviri okumadım. resmen kendi çocuğum hastalıkla boğuşuyor gibi hissediyordum.
  
  - ve son madde. eş uyumu. birbirlerine saygı noktasında inanılmaz özveri gösteren bir çift var. ama eşler arasındaki uyum ve sevgi ise sıfır. sonuç olarak evlilik sadece lafta kalıyor. kitap bunun için yazılmış gibi ama yine çok ayrı yerlere takılı kaldım ben.
  
  20. yüzyılın en büyük yazarlarından biri olarak gösterilir hermann hesse. sadece 20. yüzyılın değil gelmiş geçmiş en büyük yazarlardan biri olduğunu söylemek abartı olmaz umarım.