celeste

• uğruna epeyce saat harcadıktan sonra bitirdiğim oyun. henüz b-side ve c-side'larda bitirmediğim tonla bölüm var tabi. fakat ana hikayeyi tamamladım. celeste'in kahramanı madeline oyunda yine aynı isimdeki celeste dağına tırmanmaya çalışıyor. genel hatlarıyla bahsetmek gerekirse kendisi depresyon ve anksiyeteden muzdarip, oyun öncesi ve sırasında da panik ataklara maruz kalıyor. peki madeline bu dağa neden tırmanmak istiyor? bu süreçte ona kimler eşlik ediyor? bizim oyundaki, madeline'in ise oldukça öznel ve ruhsal yolculuğu nasıl sonuçlanıyor? bu sizin oynayarak göreceğiniz, anlayacağız, çözeceğiniz mesele.
  
  bu bakımdan oyunun büyük bölümünü boğazım düğüm düğüm oynadığımı, bitişiyle de oldukça duygulandığımı söylemeliyim. belki de gereğinden fazla bağ kurdum ancak celeste benim için her bakımdan oldukça sarsıcı bir deneyim oldu. bir platform oyunu olarak ki türe pek aşina değilim zaman zaman beni oldukça zorladı. defalarca oyuna rage quit atmak üzereyken direkten döndüğümü de belirteyim. bu noktada oyunu daha da kolaylaştıracak bazı assist seçenekleri de var tabi. eğer siz de benim gibi türe aşina değilseniz. oyunu kolaylaştırmanızı tavsiye ederim. herhangi bir sıkıntısı, götürüsü, getirisi yok. her şekilde oynanış saati oldukça yüksek, eğlenceli, çeşitli challenge'larla dolu, salt hikayesi ile rena raine'in soundtrack'leri ile bile çok etkileyiciydi ki tam burada oyunun ana ve b-side soundtrack'lerinin ayrı ayrı albümler halinde yayınlandığı belirteyim. tercihim b-side'lardan yana.
  
  2018'de yılın en iyi oyunu adaylıkları açıklandığında eminim birçok kişi oldukça şaşırdı. sony'nin milyonlarca dolar yatırdığı god of war 4 mu?, rockstar'ın gözbebeği yere göğe sığdırılamayan red dead redemption 2 mi? bağımsız üç beş geliştiricinin yaptığı celeste mi? yine de birkaç hafta boyunca acaba bozuk saat tarihte bir kez olsun doğru gösterir mi diye düşündüm sayesinde. tabi bir şey diyemiyorum. bu seneki rakipler de oldukça iddialıydı. başka bir yıl olsa belki ama bu yıl olmazdı hakikaten.
  
  ödüle layık görüldüğü en iyi bağımsız oyun kategorisinde bile dişli rakipler vardı karşısında. düşününce dead cells bile platform oyunları açısından yeni bir soluk olarak kabul edilebilecek bir yapım. dead cells de yine çok iyi bir oyun olmasına rağmen, celeste benim için ayrı bir yer edindi.
  
  celeste’de oyunda ilerlemeye gösterdiğiniz direncin, oyunun ana hikayesi ve madeline’in kendi iç mücadelesiyle birleşmesi gerçekten kilit bir nokta oldu. bunun dışında oynanış çeşitliliği de ayırıcı bir nokta tabi. herhangi bir grind gerekmeksizin, oldukça sınırlı tuşlarla olabildiğince geniş oyun mekaniği sunulmaya çalışılmış. bu da oldukça dikkat çekiciydi. bence celeste baştan aşağı bir development harikasıdır.