şarap

• • ey celâl sâhibi allâh’ın ziyası olan hüsameddin; hakîkati gördüğün halde
  neden kulağınla da duymak istiyorsun?
  
  • senin bu isteğin, galiba, ezelî sevgiliye olan fazla sevgiden ileri geliyor! (bir
  arap şâirin sâkîye; “bana şarap ver ve ‘bu şaraptır!’ de!” demesi gibi.)
  
  • onun kadehi şu anda senin ağzındadır, fakat kulak da; “kulağın payını ver!”
  demektedir!
  (içki içenlerin kadeh tokuşturmalarının sebebi, demek ki, o neşeden kulağın da hissesi olsun içinmiş!)
  
  • ey kulak; senin payın, sevgiliye dair olan sözlerden coşmak, mest olmaktır! işte sana coşkunluk ve mestlik verecek sözler! fakat kulak “ben bundan daha fazlasını istiyorum; benim düşkünlüğüm, bundan fazladır!” diyor!
  
  • genç bir kişi, o kuvvetli şarabı içince, yol ortasında bir ihtiyar gibi düşer kalır.
  
  • beka (elest küpünün) şarabı, öyle adî bir şarap değil ki, sarhoşluğu bir gece sürsün!
  (sadî hazretleri “üzüm şarabının sarhoşluğu bir gece sürer; sâkînin sarhoşluğu kıyâmete kadar devam eder!” demiştir)
  
  • ashab-ı kehf, o mânevî şarabı içti, o mezeden yedi de tam üç yüz dokuz yıl uyudular; sızıp kaldılar.
  
  • mısır’daki kadınlar, o beka şarabından bir kadeh içtiler de ellerini, parmaklarını kesip doğradılar.
  
  • mısır sihirbazları, hz. mûsâ’nın mûcizesinden mest oldukları için darağacını sevgili sanmışlardı.
  (mesnevi'den)